De titel van deze blog verteld eigenlijk al hoe ik erbij zit. Ik zit mezelf enorm in de weg. Weet niet goed wat ik met mezelf aan moet. Vandaag een week geleden werd ik door mijn vriendin gebeld en ze vertelde mij dat haar dochter ziek is. Helaas ben ik bekend met de ziekte van haar dochter en ken ik ook de grillige kanten van deze ziekte. Ik maak mij dan ook erg veel zorgen en heb moeite met het loslaten. Ook omdat het veel bij mij oprakelt van toen wij in die periode zaten. Ik realiseer mij dat ik toen veel dingen heb geblokt omdat ik toen door moest en geen tijd had om er teveel bij stil te staan. Die tijd heb ik nu wel en er komen dus veel emoties vrij. Mijn eigen emoties van toen, maar ook mijn emoties om het gezin van mijn vriendin. Daar komt ook nog bij dat ik een enorme verantwoordelijkheid voel, ten opzichte van haar dochter. Ik ben inmiddels gestart met individuele gesprekken met mijn MBT therapeuten. En met beiden heb ik dit besproken. Het hoort bij mijn eigen psychiatrische aandoening dat ik het moeilijk vind om met een situatie als deze om te gaan.
In mijn hoofd is er een constante tweestrijd gaande. Omdat ik dat verantwoordelijkheidsgevoel heb, wil ik diep in mijn hart van alles doen om mijn vriendin te helpen en haar allerlei adviezen geven, omdat ik hetzelfde pad gevolgd heb. Maar mijn verstand zegt ook dat dit niet mijn pad is, dat zij hulp krijgen en dat ik er alleen kan zijn voor m’n vriendin. Mijn goedbedoelde adviezen zorgen waarschijnlijk alleen voor onrust. En dat kan niet de bedoeling zijn.
Wat ik heel irritant vind van mijzelf, is dat ik het er zo ontzettend druk mee heb in m’n hoofd. De dochter van m’n vriendin is heel ziek en ik heb het druk met mijn emoties die daarbij komen. Dat vind ik zo ongepast. Mijn therapeuten zijn het niet met mij eens, volgens hun ben ik nu heel hard aan het werk en is dat goed. Misschien is dat zo, maar ik wil dat niet over de rug van het gezin van mijn vriendin. Zo voelt het voor mij.
Het zijn natuurlijk geen helpende gedachten. Mijn lijf reageert heel heftig op alles. Het weer is omgeslagen naar echte herfst. Koud, wind, nat. Dat voel ik in mijn lijf, de emoties gieren door mijn lijf en in mijn hoofd. Ik loop al sinds zaterdag met een klomp in mijn buik en een band om mijn maag. Ik ben misselijk en heb constant een enorme hoofdpijn. Ik had vandaag ook graag willen sporten, maar ik was lichamelijk te beroerd.
Gelukkig gaat het nu iets beter en kan ik vanavond in elk geval wel gaan zingen. Zaterdag ga ik met mijn zus naar de sauna en zondag hebben we een optreden met het koor. Ik hoop dat dit schrijven mij een beetje geholpen heeft en dat mijn lijf daardoor een beetje mee gaat werken…..
Comments