Vervolg, de naam van deze blog is nu wel heel erg van toepassing. Namelijk het vervolg op mijn wenkbrauwen en het vervolg op mijn vorige blog Jurken als statement? Als eerste mijn wenkbrauwen. De laatste keer, toen mijn wenkbrauwen voor de 2e keer getatoeëerd waren, was het resultaat al een heel stuk beter dan de 1e keer. Na de 1e keer zag je een soort schaduw en na de 2e keer had ik al veel meer een wenkbrauw. Toch was ik nog niet tevreden, er zaten vlekken in, ik vond ze te smal en de kleur te grijs. Gister ben ik opnieuw geweest, 3 maal is scheepsrecht, hoop ik. Mijn huid is een interessante casus voor haar, het pakt slecht, de kleur komt anders uit, een uitdaging. Vervelend natuurlijk dat ik elke keer opnieuw moet, maar daar kan zij niks aan doen. Ik heb goede hoop deze keer, er zitten vandaag tenminste minder dikke korsten op dan de andere keren en dus hoop ik dat de kleur ook beter blijft zitten. Ongelooflijk dat het inderdaad met de korsten te maken heeft hoe de kleur pakt. Ik ga proberen om het sporten en haren wassen zo lang mogelijk uit te stellen, dat de korstjes (die komen evengoed, alleen nu niet zo dik) er zelf afvallen. Wordt vervolgd.
Dan vervolg nummer 2, de jurken als statement. Deze vraag, net als de vraag of deze gekleurde kleding afstand zou creëeren, heeft veel bij mij opgeroepen en ik heb deze vragen ook gesteld bij mijn jurkenzusjes op Facebook en ook daar bracht het behoorlijk wat teweeg. Ik heb mijn therapeute vandaag gevraagd waarom zij dit zo aan mij vroeg en wat haar beweegredenen waren. En ze bevestigde inderdaad mijn gedachten. Ze wilde mij triggeren, zodat ze een gevoel bij mij op kon roepen. Ik ben in therapie om mijn gevoel te leren herkennen, onder woorden te brengen, het er te laten zijn i.p.v. van het weg te maken door te automutileren en dat ik er mee aan het werk ga. Wil ik blijven reageren op mijn gevoel zoals ik dat al jaren doe, of zou ik dat willen veranderen? Omdat ik mijn gevoel de afgelopen 20 jaar uitgeschakeld heb, is een lompe opmerking soms nodig om door mijn muur te komen. Het was dus absoluut niet veroordelend bedoeld, maar uitnodigend om na te denken, wat voor gevoel krijg ik als zij mij deze vraag stelt en waar komt dat gevoel vandaan? Ze heeft ook aangegeven dat ze heel transparant is, het maakt haar niet uit wat ik draag, mijn gevoel, mijn ik-zijn, mijn emoties, die doen er toe. Ook wil ze mij begrijpen, waarom doe ik bepaalde dingen die ik doe? En niet om te veroordelen, maar om naast mij te staan, een relatie met mij aan te gaan en mij daardoor beter te kunnen helpen bij de dingen waar ik tegenaan loop in mijn leven. Ze heeft ook uitgelegd, dat ze soms dingen zal vragen, die ik niet zo leuk zal vinden, maar dan geeft het juist gesprekstof en emoties die ik al jaren wegduw. Die trigger, die had ik begrepen, zelf had ik ook al ingevuld dat ze misschien wel wilde weten of ik een masker draag, omdat ik mij zo vaak somber voel en dat aan mijn kleding niet te zien is. Ik snap dat het voor een ander ook verwarrend kan zijn. Voor haar was dat het helemaal niet, het gaat haar om mij, mijn gevoel en wat ik graag wil. Het was een heel fijn gesprek en ik ben blij dat ik eindelijk gezien word.
Ook ben ik blij, dat mijn mooie jurken mij niet alleen een goed gevoel over mijzelf geven, maar ook dat ze mij helpen in mijn therapie.
🌸 Happiness in a Dress 🌸 dat is exact wat het is!!! Tante zou eens moeten weten wat zij allemaal bij mij veroorzaakt heeft!!! Ik ben haar er dankbaar voor, meer dan dat ik dat in woorden op papier kan zetten ❤️
#tantebetsy, #bipolair, #blog, #blogger, #borderline, #borderlinepersonality, #borderlinepersonalitydisorder, #bpd, #bps, #dankbaar, #eyebrowtattoo, #ggznhn, #invisibleillness, #inzicht, #letsendthestigma, #mentalhealth, #mentalhealthblogger, #mentalhealthmatters, #mentalillness, #mentalizationbasedtherapy, #mentalizationbasedtreatment, #mentalizationtherapy, #personalitydisorder, #persoonlijkheidsstoornis, #selfaware, #selfawareness, #selfawarenessjourney
Comentarios