Ik heb getwijfeld of ik dit op zou schrijven. Als ik het namelijk schrijf, dan is het zo “echt”. En toch ga ik het doen. Ik heb mijzelf beloofd om alles op te schrijven in deze blog, zodat ik meer duidelijkheid krijg over mijn eigen ik….
Op het ogenblik leef ik met 2 gezichten. En dat ben ik spuugzat, maar ik kan er ook niks aan veranderen nu. Afgelopen 21 januari had ik de laatste bijeenkomst van de PRE-groep. Van de week heb ik te horen gekregen, dat ik 5 maart de MBT mag gaan starten. Dit vindt plaats op dinsdag en vrijdag in Heerhugowaard. Op vrijdag is er aansluitend aan de groepstherapie, de creatieve therapie. Dit is ook een onderdeel van de MBT, dus daar moet je aan meedoen. Ik heb een vreselijke hekel aan creatief, maar het hoort erbij en slechter word ik er niet van. Naast de 2 therapiedagen heb ik ook wekelijks of 2-wekelijks gesprekken met m’n CB-er. Dit zijn dus een aantal dagen dat ik eruit moet en dus één van m’n mooie Tante Betsy jurken aan trek. Toen ze mij van de week vertelde dat ik de therapie mocht starten, vertelde ze mij gelijk dat zij gaat stoppen bij het MBT team. Dit vind ik heel jammer, wij hadden een goede klik. Mijn nieuwe CB-er ken ik uit de PRE-groep en is ook oké, ik hoop met haar net zo’n band te krijgen. En dan zijn er ook nog gesprekken met de psychiater.
Ik ben er zo aan toe om deze therapie te gaan volgen, want dan hoop ik eindelijk van mijn 2 gezichten af te komen. Op de dagen dat ik iets “moet” kleed ik mij aan en trek ik een mooie Tante Betsy jurk aan. Dan voel ik mij best redelijk. Ik ben ongeveer 10 kilo gegroeid, dus als ik in de spiegel kijk heb ik het wel zwaar. Dus daar struggle ik wel wat mee. Op de dagen dat ik niets te doen heb, dit zijn er op het ogenblik in deze tussenfase heel veel, kan ik het niet opbrengen om goed voor mijzelf te zorgen.
Thuis in een jurk op de bank de hele dag werkt voor mij niet. Ik heb de hele dag niets om handen en dan ga ik wat tv kijken, zodra ik zit komen m’n katten direct op schoot en dat vind ik fijn. En aangezien ik ze niet op m’n mooie jurk wil, is dat dus geen optie. Afgelopen vrijdag ben ik lopend naar het dorpshuis hier in Opperdoes gegaan, een frisse neus halen is tenslotte altijd goed. Dat kon ik gelijk bezuren. Langer dan 10 minuten lopen gaat gewoon niet. Kortom, ik word een beetje gek thuis. Betekent dit dat ik nu weer een depressie in rol? In je bed blijven, omdat de dag zo lang duurt en om alles huilen, zijn wel tekenen aan de wand. Aan de andere kant, als ik wat te doen heb, ben ik blij dat ik even weg kan. Na de nodige opstartproblemen, vind ik het dan wel fijn om weg te zijn en mijzelf mooi aangekleed te hebben.
Zelf ervaar ik het dus als 2 gezichten. Ik ben 10 kilo zwaarder en vind m’n inmiddels dikkere buik echt lelijk. M’n borsten zijn wel een stuk voller (ik hoop mede door de fenegriek) en daar ben ik dan weer wel blij mee. Draai ik mezelf om, dan zie ik ineens 3 vetrollen op m’n rug, die had ik ook nooit en vind ik ook lelijk. Ik probeer echt beter te eten, maar als ik zoals gister mijzelf echt klote voel, dan lukt het gewoon niet. En dat zijn toch zo gemiddeld 5 dagen per week dat ik mij zo voel. De mensen om mij heen zien mij meestal buiten de deur in een mooie jurk en dan voel ik mij redelijk oké, maar thuis ben ik dus heel iemand anders dan wat zij zien.
Ik haat die ups en downs, constant die verschillende manieren van denken, dat zwart/wit, dat onstabiele gevoel, die onvrede met mijzelf……
Het wordt tijd voor de MBT en echt ik hoop zo dat het de juiste therapie voor mij is, na 9 jaar therapieën ben ik sceptisch en dat is een gezonde reactie en volgens mijn psychiater is dat mijn instelling “hoop en sceptisch” een goede basis om te starten!
Nog even een update over m’n wenkbrauwen; er zitten geen gaten in, de kleur heeft nauwelijks gepakt, 18 maart opnieuw….
Comments