Ik heb getwijfeld of ik dit schaamtegevoel met jullie wil delen en toch ga ik het doen. Ik ben tenslotte met mijn therapie begonnen om meer zelfbewust te worden en beter met mijzelf en anderen om te gaan. Ook schrijf ik mijn blog om een kijkje te nemen in mijn hoofd, mijn psyche met onder andere Borderline.
Gister ging ik een pakket wegbrengen naar de post, ik koop thuis altijd een label en deze wordt vervolgens door de dame of heer van het postagentschap gescand en dan kan je pakketje weg. Het scannen lukte gister niet. Ze had het een aantal keer geprobeerd, maar kreeg het niet voor elkaar. Uiteindelijk de manager erbij, maar hij kreeg het ook niet voor elkaar. Ik merkte wel dat ik geïrriteerd raakte en dat ik een bepaalde attitude aannam en dat ik ook niet een bepaald vriendelijke uitstraling had. Deze manier van reageren doe ik helaas vaak en dan met name als de dingen niet lopen, zoals ik het in mijn hoofd had. Ik vind zelf dat de reactie nogal overdreven is en wil daar dus graag wat in veranderen. Nu noem ik dit specifieke voorval, maar geloof me, er zijn plenty van dit soort voorvallen die nog een stuk minder vriendelijk verlopen. Mijn blikken kunnen helaas dodelijk zijn.
Mijn therapeut vroeg gister wat mijn gedachten waren toen ik tegenover deze dame stond. En wanneer mijn irritatie begon en wanneer de verandering in houding kwam. De gedachten die je op dat moment namelijk over de ander hebt, zijn zeer belangrijk in het contact dat je hebt en dus ook hoe je er vervolgens mee omgaat. Ik schaam me nu heel diep om dit te zeggen, maar mijn gedachten waren, dat ik haar heel dom en onkundig vond, omdat ze het systeem niet aan de praat kreeg en ik was er stiekem ook nog van overtuigd dat ik het wel beter had kunnen doen. Waar ik me dus gister door de therapie bewust van ben geworden, is dat ik mijzelf vaak boven de ander plaats, dit gebeurt alleen als dingen anders lopen dan ik gepland had. In mijn normale doen, zou ik echt nooit zo over iemand denken. Ik haal mezelf eerder naar beneden, dan mijzelf boven iemand te stellen. Ik haat het werkelijk als iemand dat bij mij doet en nu blijkt dat ik dat intern dus ook bij een ander doe. Ik spreek het niet uit, maar de gedachten zitten wel degelijk in mijn hoofd.
Over mijzelf ben ik altijd zo intens negatief, omdat ik mijzelf echt vreselijk vind, ik walg vaak echt van mijzelf. Ik ben er gister achter gekomen, dat dit nog wel eens te maken kan hebben met dat verrotte stukje ik. Die ik die naar boven komt, wanneer ik mijn zin niet krijg of als het anders loopt dan gepland. Omdat ik het zo vreselijk vind als een ander dat bij mij doet, vind ik mijzelf dus eigenlijk ook een vreselijk persoon, wat zover door werkt, dat ik vind dat ik geen plek op aarde verdien.
De negatieve gedachten over mijzelf hebben wij vaak besproken. Ik ben me er al een tijdje van bewust, dat ik door hetgeen wat ik meegemaakt heb in het verleden, er mede voor gezorgd heeft hoe ik over mijzelf denk. In mijn blog Ik wil dit onthouden ben ik daar verder op in gegaan.
De bewustwording van deze negatieve kant, mijzelf meer waard vinden dan een ander en mijzelf boven de ander plaatsen tijdens zo’n heftige emotie, heeft er ook voor gezorgd dat er meer duidelijk is geworden. Dat mijn negatieve overtuigingen over mijzelf daar dus ook vandaan kunnen komen. Extern door wat er in het verleden is gebeurt en intern, omdat ik deze akelige kant dus blijkbaar heb en ik mij daar vreselijk voor schaam. M’n therapeut zei ook dat mijn stelligheid hier ook door zou kunnen komen, dat ik zo overtuigd ben van mijn gelijk, omdat ik meer dingen weet (of meer ervaring heb) dan een ander, dat ik daarom zo stellig ben. En het zou ook kunnen verklaren waarom ik bang ben om hechte vriendschappen aan te gaan, want stel je voor als iemand deze kant van mij te zien krijgt, dan weet ik toch zeker dat ze hard wegrennen, omdat ze kunnen denken dat ik een Narcist zou kunnen zijn en dan voel ik mij weer afgewezen.
Afijn, ik ben me er dus nu van bewust dat ik ook een hele nare kant heb. Dit kan ik niet veranderen, dit stukje zit helaas in mijn persoonlijkheid. Waar ik wel invloed op heb, is hoe ik er mee om ga. En dat begint bij erkennen dat dit een stuk van mij is. Daarom schrijf ik dus toch deze blog, nu staat het zwart/wit op papier. De volgende stap is nu, dat wanneer iets anders loopt dan ik dacht, ik mij ga realiseren wat mijn gedachten zijn over de ander, daarbij even stil te gaan staan en gaan relativeren. De ik die ik in normale doen ben, heeft compassie en empathie voor de ander, geeft oprecht om andere mensen en zoekt naar het beste in de ander. Die persoon moet ik dan tevoorschijn halen en proberen vanuit die persoon te gaan reageren.
Ik zeg UITDAGING! Maar goed, dit is wat ik absoluut wil veranderen, mijn gedrag ten opzichte van anderen. En al heb ik dan dat stukje verrotte ik in mij zitten, dan kan ik mettertijd trots zijn op mezelf dat ik daar niet naar handel en vind ik mijzelf hoop ik ook een beter persoon die wel recht heeft op een plekje op deze aarde.
#blog, #blogger, #borderline, #borderlinepersonality, #borderlinepersonalitydisorder, #bpd, #bps, #ggznhn, #invisibleillness, #inzicht, #letsendthestigma, #mentalhealth, #mentalhealthblogger, #mentalhealthmatters, #mentalillness, #mentalizationbasedtherapy, #mentalizationbasedtreatment, #mentalizationtherapy, #personalitydisorder, #persoonlijkheidsstoornis, #selfaware, #selfawareness, #selfawarenessjourney
Kommentare