Reflectie, reflectie, reflectie...

9 mei 2022

Nadat ik nogal een drukke vakantieweek achter de rug had, mocht ik vandaag weer in het ritme van school terugkomen, dat was erg fijn. Ik merkte wel aan mijzelf dat ik nog wat vermoeid was van de drukke week met veel emoties en dat ik daardoor snel geïrriteerd raakte in de klas. Ook vond ik de les van vanmorgen niet helemaal lekker lopen en de klas was ook wat onrustig, daar had ik behoorlijk last van. Dit kon ik met de gastdocent bespreken en dat was fijn. Ik vond het wel interessant om het verschil tussen emoties en gevoelens te leren kennen. En dus ook hoe een emotie ontstaat en hoe een gevoel ontstaat. Met als zoveel dingen die wij leren, denk ik “oh ja, logisch” maar om het zo uitgelegd te krijgen, dan valt het kwartje toch beter.

De les van vanmiddag ging over werken en wat belangrijk voor jezelf is. Mijn ideeën die ik heb qua werk en wat ik er een beetje van verwacht komt aardig overeen met het werk en de organisatie waar ik straks voor ga werken. Als ik straks ga stagelopen, dan zal het allemaal nog wel duidelijker worden of het beeld wat ik in mijn hoofd heb, overeen gaat komen. Het was fijn om weer de structuur van school te hebben, maar ik ben ook wel vermoeid van deze dag. Nu lekker sporten, dat heb ik vorige week helemaal niet gedaan, dus daar ben ik ook wel aan toe.

10 mei 2022

De lesdag was taai vandaag. De les van vanmorgen was wel nodig, vanwege het vak wat ik aan het leren ben, maar naar mijn idee was het veel herhaling en daardoor raakte ik afgeleid en had ik letterlijk en figuurlijk moeite om mijn hoofd erbij te houden.

De middagles begon ik niet fijn, ik kwam met enorme buikpijn uit de pauze vandaan en dat bleef eigenlijk al die tijd aanhouden. De lesstof kwam niet erg bij mij binnen. En ik heb me serieus afgevraagd of ik de lesstof te oninteressant vond of dat ik aan het vermijden was. Of misschien was ik nog wel moe van vorige week, was het eten van gister niet lekker gevallen, of komt het doordat ik gister en vandaag meer eiwitten gegeten heb? Ik heb geen idee wat mijn buik mij vandaag wilde vertellen, maar het was wel vervelend en ik had echt moeite met de les vandaag. Terwijl ik de lessen van onze hoofddocent altijd super interessant vind.

Na school ben ik gaan sporten, tijdens het sporten kreeg ik best wel pijn bovenin mijn rug, tussen mijn schouderbladen en ter hoogte van mijn BH-bandje. Ik denk dat dit spierpijn is, van het sporten van gister. Ik had vorige week niet gesport en was gister best wel fanatiek geweest. Dus ik denk dat ik echt spierpijn had. Die spierpijn voelde ik ook in mijn buik, omdat ik sinds gister ook weer met buikspieren begonnen ben. De spierpijn in mijn buik was trouwens wel heel anders dan de pijn die ik vandaag (en nu nog) in mijn buik heb. Dat heeft beiden toch wel een andere oorzaak. Vanavond toch maar op tijd naar bed, in plaats van tot laat het songfestival kijken.

11 mei 2022

Vandaag op deze “vrije” dag heb ik niet veel bijzonders te vermelden. Het meest bijzondere vandaag is, dat mijn kat Nala vandaag 17 jaar geworden is. Afgelopen november waren zij en haar broertje beiden ziek. Simba had het een stuk zwaarder dan zij en ik heb hem helaas in moeten laten slapen. Op dat moment dacht ik eigenlijk ook dat Nala de kerst niet zou halen, maar wonder boven wonder sloegen de medicijnen bij haar wel aan en ging zij weer eten. Inmiddels is ze wel wat meer verstrooid sinds Simba er niet meer is en zoekt ze mij en Famke (mijn hondje) meer op. Ze “praat” ook meer dan ooit tevoren. Maar zolang ze eet, drinkt, poept en piest ben ik een gelukkig mens en dankbaar voor elke dag dat ze er nog is, mijn omaatje 😻

Verder heb ik vandaag aan mijn huiswerk gezeten en had ik vanavond een vergadering met de Dorpsraad. De website is officieel goedgekeurd en er waren maar een paar kleine wijzigingen, die ik nog zal doorvoeren. Toch tof dat ik dat zo gemaakt heb. En bij mijn bezoekje aan de huisarts vanmorgen, kwam ik er inderdaad achter dat ik enorme spierpijn tussen mijn schouderbladen had. Voor een ander ongemakje moet ik binnenkort even naar het ziekenhuis, super irritant, maar ik heb er al last van sinds januari en de huisarts heeft al 2x geprobeerd om het weg te krijgen en dat is niet gelukt.

12 mei 2022

Op donderdag hebben wij altijd het groepsproces. En wat hadden wij vandaag een proces! Op 16 juni organiseren wij “This is Howie do it” een programma van ongeveer 2 uurtjes waarin wij onze naasten en mogelijke bedrijven kennis kunnen laten maken met wat onze opleiding inhoudt. Er waren veel ideeën en er gebeurde veel in de klas. Ik zit zelf in het organisatiecomité en merkte eigenlijk bij mijzelf dat ik persoonlijk niet zo’n last had van wat alle anderen vertelden. Maar ik voelde ook in de klas dat het een beetje ongecontroleerd en onrustig werd. Daar had ik wel “last” van. Ik voelde mijzelf verantwoordelijk voor de onrust (terwijl ik gister in het huiswerk gelezen had dat verantwoordelijkheid voor een ander één van de veelvoorkomende irrationele gedachtes is) en ik had het gevoel dat ik de boel moest fiksen.

Toen de hoofddocent ook nog voorstelde of iemand de leiding zou nemen, stond ik op en wilde ik de leiding nemen. Dit vond ik tegelijkertijd ook wel spannend om te doen, maar ik zit ook in een leerproces, dus ik zette wel door. Ik liep naar buiten, om de weggelopen mensen terug te halen en daar merkte ik, dat ik eigenlijk op dat moment niet de juiste persoon was om dit te fiksen. Eenmaal terug in de klas wilde ik toch het woord nemen en besloot de hoofddocent “in te grijpen”. Zij gaf aan dat het niet oké was om de leiding te geven aan het organisatiecomité, omdat wij medestudenten zijn en het voor de anderen moeilijker is om ons te volgen, dan de hoofddocent. Dat vond ik erg fijn om te horen. Ik merkte aan mijzelf toen ik het woord wilde nemen, dat ik ook wat irritatie voelde. Ik had vooral zoiets van “nou, hup, even regelen die handel, wat een gedoe” en dat mijn gezicht ook verstrakte. Dat is natuurlijk helemaal niet helpend als ik in contact met de klas wil komen.

En ik heb later ook besloten om dit te delen met de klas, er gebeurde namelijk een hoop en er werd gevraagd of we er iets over wilde delen. Ik wilde ook dat zij wisten dat ik vanuit mijn controle behoefte en toch ook wat spanning zo kan reageren, zonder dat ik iemand voor zijn of haar hoofd wil stoten.

Daarna hebben we de stageplekken besproken en ‘s middags was het tijd voor de herstelverhalen. Eenmaal terug in de auto naar de sportschool, realiseerde ik mij, dat ik mijn eigen punt omtrent “This is Howie do it” helemaal niet genoemd heb 🙈 Zover zat ik dus zelf ook in het proces, dat ik dat niet eens meer gemerkt heb. Ik denk dat ik het morgen maar even aan ga geven. Mijn punt was namelijk, om te vragen of we deze middag elders kunnen houden, omdat het gebouw niet rolstoel toegankelijk is en ik al van meer mensen gehoord heb dat er bepaalde mensen nu niet kunnen komen. Ik vrees, gezien de tijd, dat het niet mogelijk is, maar als ik het niet vraag, kan er ook niet over nagedacht worden.

13 mei 2022

Vandaag ben ik weer achter iets van mijzelf gekomen, waar ik eerder in de opleiding ook al “last” van had. En daarmee realiseer ik mij ook, hoe snel een oordeel gevormd wordt. En dat oordeel vormen, daar is het vandaag veel over gegaan. Maar eerst, wat viel mij op? Toen de les vanmorgen begon met de 3 kerntaken van de ervaringsdeskundige, was ik lichtelijk geïrriteerd in mijn hoofd. “Alweer les over de 3 kerntaken, dit weten we nou toch zo langzamerhand wel.” En ik had voor mijzelf al besloten dat het geen interessante les zou worden. Dit exacte gevoel heb ik ook een aantal weken terug gehad met les over de “Dubbele Diagnose”, die les bleek achteraf reuze interessant.

Een van de competenties van de ervaringsdeskundige is: “luisteren zonder oordeel” en die competentie heb ik mijzelf toebedeeld. Daar ging ook de discussie over vandaag. Want zwart-wit gezien, kun je niet luisteren of kijken zonder oordeel, daar was ik vanmorgen (wederom) het levende voorbeeld van. Maar in deze competentie gaat het er juist om, wat doe je met dat oordeel in je gedrag of communicatie? En ik kan mijn oordeel aan de kant zetten en eerst verder kijken, nieuwsgierig zijn naar de persoon, of zoals vanmorgen de les.

En de les was reuze interessant, de 2e kerntaak van de ervaringsdeskundige is namelijk het inrichten van herstelondersteunende zorg. En wij moesten een casus behandelen, waarin de rol van de ervaringsdeskundige nog niet zo geïntegreerd was. Het was leuk om hiermee aan de slag te gaan en goed na te denken, wat ik zou doen als ik in zo’n positie zou komen.

‘s Middags gingen we onze eigen competenties opschrijven, dit gaf een mooi inzicht van waar ik al ben, wat ik al goed kan en waar nog winst te behalen valt. En dat kan ik dan weer meenemen als leerdoelen. Ook kreeg ik van elke medestudent een competentie op een briefje, waarvan zij vonden dat ik dat al goed kon. En daar kwamen ook verrassend leuke dingen uit, competenties die ik mijzelf nog niet toebedeeld had, maar wel al bezit. Ik ben een gevoelsmens en handel veel uit mijn gevoel, daarom zie ik sommige kwaliteiten van mijzelf niet als competenties, maar als vanzelfsprekend. Het geeft een goed gevoel om hier bewust mee bezig te zijn.

Op het eind van de lesmiddag moesten wij een pitch houden over onszelf als ervaringsdeskundige. Dit heb ik eerder moeten doen bij mijn sollicitatiegesprek bij de GGZ, in de eerste week van de opleiding ook en nu dus voor de derde keer. En ik kan je zeggen, oefening baart kunst. Ik voel mij steeds zekerder en vind het zelfs leuk om te pitchen. Wat een leuke afsluiting van deze week. Ik ben dan ook met veel energie naar huis gegaan.

‘s Avonds heb ik nog een etentje met de vrijwilligers van Dalisay Recovery gehad, erg leuk om de anderen ook te leren kennen.

14 mei 2022

Waarbij ik mijzelf gister heerlijk energiek voelde, is het vandaag het compleet tegenovergestelde. Ik heb geen enkele puf om iets te doen en ik merk ook dat ik wat chagrijnig ben van mijn eigen futloze houding. Ik heb veel last van irritatie, mijn achtertuin ziet er niet uit, het onkruid staat hoog en ik weet niet wat er van de week gebeurd is, maar er ligt zoveel troep in de tuin, het lijkt wel of iemand z’n dak aan het schoonmaken is geweest en alles in mijn tuin geveegd heeft.

Ik heb nul energie om er iets aan te doen en ik heb voor vandaag ook besloten om dat zo te laten. Ook geen huiswerk vandaag, ik heb er geen zin in. Ik heb wel even lekker gelezen in de tuin, ga zo dadelijk naar mijn zoon en vanavond bij mijn zus eten. Morgen weer een dag.

15 mei 2022

Ik vertelde gister dat ik een chagrijnige futloze dag had. Toen ik ‘s middags bij mijn zoon was, heb ik een leuke middag met hem gehad. Ik kon fijne gesprekken met hem voeren en wat voor hem betekenen, dat was een fijn gevoel en ik merkte dat ik er ook energie van kreeg.

Vanmorgen zou ik aan mijn huiswerk gaan, maar besefte ik mij, dat ik nog wat wijzigingen aan de website van de Dorpsraad moest doorvoeren, dus dat heb ik eerst gedaan. Dat duurde natuurlijk weer langer dan ik ingeschat had. En omdat ik achter aan tafel was gaan zitten, was mijn lijf enorm gaan protesteren. Computers en ik, aan een tafel of bureau, gaat ‘m echt niet meer worden. Ik heb ook besloten om m’n huiswerk te laten voor wat het was, het was lekker weer dus ik ben de tuin in gegaan.

Al die tijd in dezelfde houding in de tuin zitten bleek ook niet ideaal. Ik heb voor de afwisseling gekozen en de tuin onkruidvrij gemaakt. De rommel die er lag is ook allemaal weer opgeruimd, gister kon ik de moed niet opbrengen, vandaag gelukkig wel en dat gaf toch wel een fijn gevoel. Verder heb ik niet veel meer gedaan, want ik heb sinds dinsdag erg last van m’n darmen en buikpijn, dus ik had eigenlijk ook niet veel zin.