In een oudejaarsconference blik je altijd terug op het afgelopen jaar, er komen vaak leuke dingen voorbij, maar er is ook altijd wat te zeuren. Laat ik beginnen met het gezeur. Ik weet niet hoe jullie de kerst beleven, maar ik heb er helemaal niets mee. Het is 17 jaar geleden toen mijn man ineens verlamd in een rolstoel terecht kwam, vlak na de geboorte van onze dochter op 5 december. De kerst die wij toen doorgebracht hebben, was een hele rare. We waren natuurlijk blij met onze kleine meid, maar het feit dat mijn man in een rolstoel zat en er met de kerst een bed in de kamer stond bij mijn ouders, gaat gewoon niet mee van mijn netvlies af. Al die mixed emotions op dat moment, zodra de decembermaand er weer aankomt, komt dat na 17 jaar nog steeds bij mij boven. En ook als is het al 17 jaar geleden, er is daarna geen kerst geweest die zo leuk was, dat ik die mij jaarlijks zou herinneren. Dus nee, ik heb niks met de kerst en ook niet met oud en nieuw. Dit jaar ben ik uitgenodigd bij vrienden en daar ben ik heel blij mee, maar ja, dan is het middernacht en valt iedereen z’n geliefde in de armen en sta ik alleen, zoals ik al 11 jaar alleen sta om 00:00 uur en dat is niet leuk. Het hele jaar door voel ik mij eenzaam als ik alleen thuis op de bank zit, ik ben gewoon niet goed in alleen zijn, maar heb ook moeite met intense contacten, terwijl ik daar stiekem ook veel behoefte aan heb. Maar met de feestdagen, is het gemis groter en realiseer ik mij nog veel meer dat ik alleen ben. Nu is het ook nog zo dat mijn dochter weer zo’n manie heeft dat ze erg lelijk tegen mij doet, daar heb ik ook verdriet van.
Het herstel van mijn ooglidcorrectie verloopt voorspoedig, ik heb nog steeds wel korstjes op m’n ogen, maar het gaat al wel weer een stukje beter. Ik heb gewoon heel veel geduld nodig en daar ben ik niet zo goed in. Het lastige is dat je niks mag doen, niet bukken, niet tillen, geen boodschappen doen, niet sporten, dus ik zit nog veel meer thuis dan dat ik dat normaal al doe en dan duren de dagen best lang, gelukkig heb ik de hele dag gezelschap van de Top2000 en zit ik op Spotify en maak ik allerlei verschillende playlists. De hele dag een beetje rondneuzen op Facebook houdt mij ook bezig, wel merk ik dat mijn handen en polsen overbelast zijn door deze bezigheden, dus ik zit m’n blog nu ook in etappes te typen op m’n laptop, omdat ik erg veel pijn heb.
Hoe zit het met jullie goede voornemens? Doen jullie daar aan? Ik niet. Natuurlijk kijk ik wel vooruit naar het nieuwe jaar en wil ik er elk jaar een beter jaar van maken dan het vorige, maar echte voornemens heb ik niet. Mijn komende jaar zal vooral in het teken van de MBT gaan staan. Op 21 januari heb ik de laatste bijeenkomst van de PRE-groep en niet lang daarna zal het 1,5 jaar durende traject van de MBT gaan starten. Dus eigenlijk zijn mijn goede voornemens; werken aan mijzelf, een betere versie van mijzelf worden en ik hoop dat ik volgend jaar om deze tijd al iets beter met mijzelf door 1 deur kan, dan dat ik dat nu kan. Lijnen daar begin ik niet meer aan, ik word daar zo gefrustreerd van. Gelukkig mag ik vanaf 7 januari weer gaan sporten, dat doe ik omdat ik het fijn vind (echt waar), omdat het goed is voor mijn lijf en omdat ik leuke sociale contacten heb op de sportschool, dus dat is sowieso altijd een win-win situatie! En met die “betere” versie van mijzelf hoop ik meer vrede met mijzelf te krijgen (dat schreef ik al) en daarmee hoop ik ook dat ik beetje voor beetje afscheid kan nemen van de Boulimia. Vooral dit laatste stuk is een hele grote stap, ik ga mijzelf ook niet opleggen dat het volgend jaar om deze tijd weg moet zijn, maar het wordt wel een heel belangrijk onderdeel in de MBT.
Voor nu wil ik iedereen bedanken die het afgelopen jaar mijn blog gelezen heeft en wens ik iedereen een fijne jaarwisseling en we “spreken” elkaar weer in het nieuwe jaar!
Комментарии