Het is Spaanse tijd 11:48 uur en over ongeveer 10 minuutjes gaan we instappen en vliegen we terug naar Amsterdam. Het einde van mijn vakantie.
Ik ben de afgelopen week samen met mijn zus in hotel Abora Continental in Playa del Inglés geweest. Wij proberen altijd om samen een weekje naar Gran Canaria te gaan in het najaar. Het is begonnen toen ik er alleen voor kwam te staan met de zorg voor mijn kinderen. Een weekje in de herfstvakantie even opladen met een boek in de zon. Inmiddels zijn mijn kinderen 19 en bijna 17 en hoeven we niet meer in de herfstvakantie. Het weekje Gran Canaria proberen we erin te houden, zalig weer in de periode waarin het in Nederland vaak druilerig is. Toch is het duidelijk merkbaar dat het klimaat aan het veranderen is. We hebben al een paar keer meegemaakt dat het weer op Gran Canaria onrustig is, waar het normaal gesproken heel stabiel is qua temperatuur en zonuren. Dit jaar hebben we voor het eerst gehad, dat we maar 1 hele dag bij het zwembad konden zitten in onze bikini. Het is wel lekker weer geweest, maar we kwamen helaas vaak niet langer dan een uurtje of 3 bij het zwembad en dan kwamen de dikke wolken weer en ging het hard waaien, dan werd het echt wel fris.
Terwijl het in Nederland de afgelopen week nog een dag 17 graden is geweest.
Wat ook anders voor ons was dit jaar, is dat we voor het eerst All Inclusive gekozen hadden. Ik ben al vaak genoeg in Turkije geweest, dus het concept was niet nieuw. Maar op Gran Canaria gingen wij eigenlijk altijd voor een appartement. Je eigen ontbijtje en lunch halen en dan elke avond gezellig uit eten. Deze keer was dat dus anders, deze aanbieding kwam voorbij en we wilden dat wel een keertje proberen. Op zich was het best wel goed te doen, maar de volgende keer zal ik hier niet meer voor kiezen. Buitenom dat het eten op een gegeven moment saai wordt (wist ik van te voren), heb ik mij vreselijk vergist in de drukte die je dan in de eetzaal hebt. Dat was natuurlijk in Turkije niet anders, maar ik ben zelf veranderd. De drukte vliegt mij nu veel meer aan en ik irriteer mij mateloos aan heel veel mensen, erg eigenlijk, want ik ben zelf ook niet altijd de leukste.
Deze vakantie had wat mij betreft best wel wat issues. Positief was, dat we van Corendon gratis een dag en een nacht langer kregen. Bij aankomst in het hotel was het nog vroeg en konden we nog niet in onze hotelkamer. Uiteraard goed voorbereid had ik een zwembadtas met bikini, zonnebrand en handdoek dichtbij. Toen we uiteindelijk onze kamer kregen, bleek dat we naast een bouwput zaten. Dit hadden we direct gemeld bij de receptie, maar volgens de dame van het hotel zouden wij daar geen overlast van ervaren. Je voelt ‘m al aankomen, maandagochtend werden wij ons bed uitgedrilld. Eenmaal bij de receptie, mochten we alleen tegen betaling naar een andere kamer. Ik heb direct contact gezocht met de reisleiding en uiteindelijk zijn we dinsdag verhuisd naar een andere kamer en hoefden we niet bij te betalen. Een ander issue voor mij was de drukte in de eetzaal, hier had ik het best lastig mee, we hadden wel een beetje een plekje waar niet zo erg een echo was, dus op zich was het goed te doen. Het weer viel helaas ook een beetje tegen en ik heb onwijs veel last van m’n handen gehad. Ik heb ze veel moeten gebruiken, in elk geval meer dan thuis.
Nu ik dit zo allemaal opsom, lijkt het alsof ik een waardeloze vakantie gehad heb. Dat is absoluut niet het geval. Zoals ik al schreef ga ik al jaren met m’n zus naar Gran Canaria, dus we zijn aan elkaar en aan het eiland gewend, dat maakt de vakantie wel heel relaxt. We kunnen ook lachen samen en laten elkaar ook vrij. Het weer op Gran Canaria is sowieso altijd beter dan in Nederland om deze tijd, dus het was evengoed lekker.
Inmiddels zit ik nu in het vliegtuig (waar het bloedheet is) en staat m’n telefoon al in vliegtuigmodus. Dus zodra ik op Nederlandse bodem ben zal ik deze blog publiceren. Nu ga ik lekker van m’n muziek genieten, want ik ben helemaal geen held met vliegen.
Inmiddels is het 17:21 Nederlandse tijd en zijn we veilig geland. Ik ben geen held met vliegen, maar echte vliegangst? Wat is dat een drama. De passagier naast mij was zo bang. Bibberende handen en benen. Bril op, bril af. Boekje lezen, toch weer niet, menukaart lezen, toch weer niet en dat de hele vlucht door. Ik had echt medelijden met ‘m. Nu ga ik echt afsluiten, we zijn bijna bij de aankomsthal.
Comments