Vanmorgen sinds tijden een sollicitatiegesprek gehad. En gek genoeg was ik helemaal niet zo zenuwachtig. Maar dat komt misschien, omdat het om een vrijwillige functie ging. Ik heb zelf al heel lang het idee dat ik iets met mensen wil gaan doen qua werk. Ik heb een boekhoudkundige achtergrond en de laatste jaren gewerkt als technisch administratief medewerkster, maar ten eerste trok mij dat al een hele tijd niet meer en ten tweede trekt mijn lijf het ook niet meer om zoveel tijd achter een PC door te brengen. Ik ging ook de laatste tijd al niet meer met veel plezier naar m’n werk en toen ik in de WIA terecht kwam, baalde ik uiteraard wel dat m’n inkomen enorm kelderde en dat ik daardoor moest verhuizen, ook vond ik het lastig geen deel meer uit te maken van de maatschappij (wat natuurlijk niet zo is, maat het wel zo voelde). Ik was wel blij dat ik niet meer naar kantoor hoefde en dat die druk eindelijk weg was.
De therapie die ik volg, gaat om te leren Mentaliseren. Om dit te kunnen doen leer je uiteraard om stil te staan bij je eigen gevoelens en gedachten, maar ook bij die van een ander. En zo kwam in mijn therapie ter sprake dat ik te weinig “oefen-materiaal” heb. Ik ben grotendeels van de tijd alleen en dan word ik niet getriggerd of uitgedaagd in m’n gevoel, gedachten of emoties. Met mensen die verder van je af staan kun je goed oefenen. Zij staan verder van je af en gevoel tot afwijzing is minder snel aanwezig. Dus ik vanmorgen in een mooie jurk naar het Dijklander Ziekenhuis in Hoorn. Ik had een gesprek met een dame van het vrijwilligerspunt. Zij had van mij al een mail ontvangen met wat achtergrond informatie. Die mail was al direct leerpunt nummer 1! Waarom mag iedereen “alles” van mij weten. Sommige dingen zijn privé en hoef ik niet te vertellen. Om niet verder op de details in te gaan, komt het erop neer dat ik het vaak nodig vind om teveel te vertellen, waardoor mensen anders naar mij zouden kunnen gaan kijken dan ik zou willen. Mijn doel was dus vandaag “blijf bij jezelf, voel jezelf in de ruimte, blijf beknopt”. Dit is uitzonderlijk goed gelukt! Ik was echt trots op mezelf! Ik heb ook duidelijk aangegeven wat ik zou willen, zonder verantwoording af te leggen waarom. Dat was echt een hele bijzondere gewaarwording. Het voelde als zelfrespect en dat heb ik zelden, dus je snapt dat ik best trots was.
Het Dijklander Ziekenhuis telt over de 300 vrijwilligers! Echt een enorm aantal, maar ook voor die vrijwilligers geldt dat het vakantietijd is. De gemiddelde leeftijd ligt hoog, waardoor het ziekteverzuim ook hoog ligt. In deze periode is het dus aan de ene kant heel druk, maar aan de andere kant ook weer niet, omdat artsen, chirurgen, verpleegkundigen e.d. ook minder aanwezig zijn. Toch werd mijn hulp vandaag al wel gevraagd. Hoe leuk is dat!
In mijn gebloemde jurk (de volgende keer moet ik bedrijfskleding aan) werd ik naar poli 9 gebracht. Deze poli staat nauw verbonden met chirurgie. De gipskamer is hier ook aanwezig en ook de röntgenafdeling zit hier. Het zit naast de SEH. De patiënten die op deze poli komen, hebben meestal een afspraak en komen voor (nieuw) gips, foto en/of gesprek met een chirurg of arts in opleiding. Aangekomen bij deze poli werd ik overgedragen aan de huidige vrijwilligster die hier op maandagochtend staat. Zij vertelde direct dat zij helaas moet gaan stoppen op de maandag en dat het perfect uitkwam dat ik nu aan kwam wandelen. De meneer die op donderdag staat is ziek en ik ga volgende week voor hem invallen. Dan is het wel handig dat je weet hoe het werkt, dus vandaar dat ik vanmorgen al gelijk heb meegelopen met de huidige dame. Veel uitleg gekregen, op zich niet heel ingewikkeld, maar wel echt leuk om te doen. Je bent echt betrokken met de patiënten en het dienstdoende personeel. Als gastvrouw fungeer je een beetje als de vraagbaak tussen die 2. De patiënten help je met aanmelden en als het personeel even iemand nodig heeft om een patiënt naar een andere afdeling te brengen, dan help je daar weer. Ook houd je in de gaten of mensen niet te lang moeten wachten, of als ze voor een foto zijn, dat ze wel terug komen. Ik vond het vanmorgen in elk geval heel erg leuk en ik kijk uit naar volgende week!!!!
Heerlijk om weer deel uit te maken van de maatschappij, het gevoel weer nuttig te zijn.
#blog, #blogger, #borderline, #borderlinepersonality, #borderlinepersonalitydisorder, #boulimia, #bpd, #bps, #fibromyalgie, #ggznhn, #invisibleillness, #letsendthestigma, #mentalhealth, #mentalhealthblogger, #mentalhealthmatters, #mentalillness, #mentalizationbasedtherapy, #mentalizationbasedtreatment, #mentalizationtherapy, #personalitydisorder, #persoonlijkheidsstoornis, #selfaware, #selfawareness, #selfawarenessjourney
Comments