Dit verhaal begint in oktober 2021. Na het afronden van mijn therapie in 2020 en het volgen van diverse trainingen tot ervaringsdeskundige ben ik klaar voor de volgende stap richting mijn droombaan, ervaringsdeskundige. Ik ben aangenomen bij de opleiding van Howie the Harp om ervaringsdeskundige te worden en we zouden 26 november van start gaan. Helaas zitten we nog in de nasleep van COVID-19 en wordt de opleiding uitgesteld tot maart 2022. Met veel teleurstelling verwerk ik dit nieuws en 2 dagen heb ik geen idee hoe hiermee om te gaan, ik voel de sombere gevoelens dichterbij kruipen. Dan komt het omslagpunt in mijn hoofd.
"Ik laat mij niet uit het veld slaan! Ik wil sterk zijn om in maart aan de opleiding te beginnen!"
Bij het Herstelbureau van HVO-Querido schrijf ik mij in voor de training "Honest Open Proud" en ik ga bij het vrijwilligerspunt op zoek naar vrijwilligerswerk. Daar zie ik een vacature staan voor Ervaringsdeskundige Eetstoornissen bij Dalisay Recovery. Ik besluit te reageren en 26 november 2021 heb ik mijn eerste kennismakingsgesprek met Patricia de Boer, mede-oprichtster van Dalisay Recovery. Het gesprek verloopt direct heel vertrouwd en ik geef aan wat ik zou kunnen betekenen. Ook leg ik uit dat ik in maart fulltime weer naar school ga en dat ik dan geen vrijwilligerswerk meer zou kunnen doen, omdat dit dan teveel wordt. Patricia vindt dit heel jammer, maar ze heeft ook dringend vrijwilligers nodig en een week later start ik als vrijwilligster op vrijdagmiddag tijdens de inloopmiddag van Dalisay Recovery.
Voor het eerst ga ik echt aan het werk als ervaringsdeskundige en ik ben behoorlijk zenuwachtig. De mensen die mij goed kennen, weten dat ik veel ga praten als ik zenuwachtig ben en dat gebeurde ook bij de inloopmiddag. De bezoekers die daar al met regelmaat kwamen, werden overspoeld door mijn aanwezigheid. Daar had ik direct mijn eerste leerpunt te pakken en ook mijn belangrijkste waarde als ervaringsdeskundige.
Spreken is zilver, zwijgen is goud!
En natuurlijk hoef je niet altijd te zwijgen als ervaringsdeskundige, maar de ander heeft er veel meer aan als je present bent en niet kakelt als een kip zonder kop. Er gewoon zijn, dat is voldoende en spreken wanneer het een toegevoegde waarde heeft, dat is wat ik absoluut geleerd heb bij Dalisay Recovery. Ook heb ik veel over mijzelf geleerd. Bij Dalisay Recovery zijn ze namelijk erg van de creatief. En laat dat nu iets zijn waar mijn nekharen altijd van overeind gaan staan. Mijn perfectionisme komt om de hoek, mijn onzekerheden nemen de overhand en ik heb dan vaak het gevoel dat ik het niet goed (genoeg) doe.
Ook daarin heb ik de afgelopen 2 jaar veel geleerd, dankzij Patricia. Waarbij ik altijd het hardste riep dat ik niet creatief ben, liet zij mij, net als de bezoekers, op een ontspannen manier leren loslaten van mijn perfectionisme. Hiermee benoem ik gelijk een enorme kracht van Patricia, maar ook van de sfeer bij Dalisay Recovery. Of je nu bezoeker bent of vrijwilliger, iedereen is gelijk. Dankzij die gelijkwaardigheid ontstaat een veilig gevoel en durf je jezelf te ontwikkelen. Hieronder zie je een aantal creaties die ik bij de workshops van Dalisay Recovery gemaakt heb. Het rieten mandje heb ik gister gemaakt en ik merkte op een geven moment dat ik ergens een fout had gemaakt. "Het hoeft niet perfect!" zei ik en ik besloot het niet uit te halen en te accepteren dat goed, goed genoeg is. Daar zou ik 2 jaar geleden heel anders mee omgegaan zijn.
Ook ben ik dankzij Dalisay Recovery uit mijn comfortzone gestapt en heb ik met behulp van één van de bezoeksters mijn eigen nummer opgenomen. Hoe bijzonder is het als het contact zó wederkerig is, dat je je beiden op je kwetsbaarst durft laten zien, de ander je tranen mag zien en dat het dan niet uitmaakt of je bezoeker bent of vrijwilliger. Dat vind ik zo enorm krachtig!
De aanleiding waarom ik dit verhaal op papier zet is omdat ik gister mijn laatste dag als vrijwilliger heb gewerkt voor Dalisay Recovery. In 2021 gaf ik aan dat ik per maart 2022 zou gaan stoppen vanwege mijn opleiding, maar ik kon de stichting niet loslaten. Nog nooit eerder heb ik mij in zo'n korte tijd zó verbonden gevoeld. Die verbinding is alleen maar sterker geworden naarmate ik mijn opleiding en stage doorliep. Inmiddels heb ik mijn opleiding afgerond en ben ik fulltime aan het werk als ervaringsdeskundige bij GGZ Noord-Holland Noord.
Het vak ervaringsdeskundige heb ik bij Dalisay Recovery geleerd!
Doordat ik nu fulltime werk ben ik erachter gekomen dat ik het niet meer kan combineren met mijn vrijwilligerswerk. Ik heb goed voor mijzelf te zorgen en mijzelf te begrenzen, zodat ik mijn vak kan blijven uitoefenen. En dat houdt in dat ik keuzes moet maken en toch afscheid moet nemen van mijn vrijwilligerswerk bij Dalisay Recovery. Ik vertelde Patricia wat een enorme reis ik gemaakt heb de afgelopen 2 jaar en dat ik het vak ervaringsdeskundige echt bij Dalisay Recovery geleerd heb. Natuurlijk zijn bij Howie de puntjes op de i gezet, maar in de praktijk, dankzij en met de bezoekers ben ik mijzelf op een manier tegengekomen waar ik elders nooit zo van had kunnen leren!
Lieve Patricia, lieve bezoekers, lieve collega's van Dalisay Recovery, dank jullie wel dat ik deze innerlijke reis met jullie heb mogen maken ❤️
Ben jij iemand of ken jij iemand met een eetstoornis en ben je op zoek naar hulp waar je net dat beetje meer krijgt? Neem dan eens een kijkje op de website van Dalisay Recovery via deze link.
Comments