Het is nog steeds Stoptober. Wat voor mij inhoudt dat ik mijn vreetbuien onder controle wil krijgen. Omdat ik besloten heb om deze maand alles met jullie te delen, vind ik dat ik ook dit met jullie “moet” delen. Al heb ik wel de hele dag getwijfeld en is het nu al bijna middernacht.
Ik weet van mezelf dat het de laatste maanden niet zo best is gegaan met eten (en dan druk ik mij zacht uit). In de sportschool heb ik het daar uiteraard wel over met m’n medesportsters. Van de week gaf ik aan dat ik mezelf best wel weer dik vond worden, waarop een trainster zei dat ze dat helemaal niet vond. Zij zag geen verschil met een aantal maanden terug. Dat is natuurlijk fijn om te horen, maar iets in mij vertelde mij toch dat ik wel degelijk gegroeid was. Eigenlijk wil ik helemaal niet op die weegschaal staan, want ik word er doodongelukkig, gefrustreerd en verdrietig van. Maar ja, al die vreetbuien richten ook schade aan en wat geeft dan toch een eerlijk beeld? Juist, de weegschaal.
Met kloppend hart ben ik er vanmorgen toch op gaan staan. Vorig jaar om deze tijd woog ik 73 kilo, ietwat aan de lage kant. Een gewicht van 75 kilo is prima voor mij. Nou, ik wist al wel dat ik dat niet woog. Wat ik wel woog was 79,6 kilo. Aan de ene kant een enorme teleurstelling en een schok, aan de andere kant is het logisch dat je je niet ongestraft vol kan zitten vreten. Mijn twijfel om dit met jullie te delen, kwam voort uit het feit als ik mensen ga vertellen dat ik af wil vallen, of als ik met een 5-weekse actie meedoe op de sportschool, dat het averechts werkt. Maar hé, wilde ik deze maand nou bloggen over mijn Boulimia en de gevolgen en het proberen eraf te komen, of niet?
Ja, dus. Dus toch deze blog geschreven en het schokkende nieuws met jullie gedeeld. En ik schrijf schokkend, omdat dit voor mij emotioneel zo ontzettend heftig is, dat ik het bijna niet kan beschrijven. Ik ben boos, verdrietig, teleurgesteld, vind mijzelf nog walgelijker dan ik vond, omdat ik het weer voor de tienduizendste keer heb laten gebeuren. En ja, ik weet dat veel mensen jojo-en met afvallen, maar in het geval van Boulimia met een Borderline oordeel is het net even anders.
Over 3 weken ga ik op vakantie naar de zon en trek ik mijn bikini aan (had ik overigens vandaag ook, wat een heerlijk weer!). Ik hoop mijn bikini dan aan te trekken met een beter gevoel dan vandaag. Vandaag voelde ik mij een zwangere zeekoe en dat gevoel hoop ik over 3 weken niet te hebben.
Comments