Ik voel mij steeds comfortabeler als ervaringsdeskundige

16 mei 2022

Het is vandaag de 3e verjaardag van mijn Facebook groep en daar ben ik best wel trots op. Dat ik met een hele groep dames al zoveel tijd, zo’n vertrouwde groep heb. Ik heb er veel werk aan, maar dat werpt dan ook z’n vruchten af.

Tijdens de les vandaag hebben we een documentaire over een meisje Alicia in de jeugdzorg gezien. Wat is het toch schrijnend dat dit mogelijk is in Nederland. Nu moet ik wel zeggen, dat toen ik slecht in mijn vel zat, dat ik dat nooit zo had kunnen zien als hoe ik er nu tegenaan kijk. En mijn beeld is nu sowieso anders, omdat het niet mijn eigen kind betreft. Maar het is in- en intriest om te zien, hoe weinig aandacht er voor kinderen in de jeugdzorg is en wat dit dus met het gedrag kan doen en vervolgens is (in dit geval) Alicia ook nog de schuldige.

Het ging erom wat wij als ervaringsdeskundige hadden kunnen doen als wij hierbij betrokken zouden zijn. En of wij het een en ander uit de film konden filteren, waar wij wat als ervaringsdeskundige mee zouden kunnen. Wat ik dan merk, is dat ik erg de behoefte heb om naast dit meisje te gaan staan en te luisteren naar wat haar behoeften zijn. Ik vertelde dat ik afgelopen weekend een heel goed gesprek met mijn zoon gehad heb, dat kwam mede doordat ik naast hem ging staan.

Ik vond het een intense documentaire en erg verdrietig om te zien hoe slecht er met boosheid omgegaan wordt. En dat was voor mij ook wel de boodschap van deze documentaire, wat zit er achter de boosheid, kinderen (en volwassenen) hebben liefde nodig, luister naar de persoon en wat kunnen kinderen enorm loyaal zijn, ook naar mensen die dat niet verdiend hebben…..

17 mei 2022

In de lessen van vandaag is mij weer duidelijk geworden, hoe belangrijk de rol van de ervaringsdeskundige is. Of eigenlijk moet ik zeggen, wat je als ervaringsdeskundige kunt bereiken als je zicht krijgt op bepaalde processen, gedragingen en (voor)oordelen van de mensen om ons heen. Hoe belangrijk het is om te begrijpen wat onze rollen in de maatschappij zijn, wat maatschappelijk geaccepteerd wordt en waarom dit zo is. Ook is het elke keer wel pijnlijk duidelijk wat er nog weinig naar de mens gekeken wordt. Ik heb het vorige week over bepaalde competenties gehad, die ik toebedeeld had gekregen, waarvan ik mij niet realiseerde dat ik ze had. Vandaag is mij wederom duidelijk geworden dat zoveel dingen die voor mij vanzelfsprekend zijn, voor zoveel mensen niet vanzelfsprekend zijn. Deze bewustwording maakt mij strijdlustig, de drang om een verschil te kunnen maken heb ik altijd al gevoeld, maar is door de lessen van vandaag nog groter geworden. Ik vind het mooi om deze motivatie bij mijzelf op te merken en ook dat ik realistische ideeën heb over hoe ik dingen aan zou kunnen pakken, mocht ik in een bepaalde situatie komen. De praktijk is natuurlijk een ander verhaal, daar ga ik tegen weerstand aanlopen en dan is het de kracht om bij mijzelf te blijven.

18 mei 2022

Vandaag heb ik een dag snuffelstage bij de Herstelacademie in Hoorn van de GGZ Noord-Holland Noord gelopen. Hier heb ik een aparte blog over geschreven. Je kunt 'm lezen als je op deze link klikt.

19 mei 2022

Vandaag heb ik iets gedaan waar ik best wel tegenop zag. Wij hadden vandaag een politie rechercheur in de klas, omdat wij les kregen over hoe je een “slecht nieuws gesprek” voert. Daarna was er de mogelijkheid om met hem te oefenen. En het grappige is, dat iedereen denkt dat ik dat zo even ga doen, maar niets is minder waar.

Toen ik de klas in kwam, zag ik op de Flip-over staan hoe het programma voor die ochtend eruit zou komen te zien. En daar zag ik ook bij staan, de mogelijkheid om te oefenen. Vanaf dat moment werd er bij mij al een pinball geactiveerd. Ik zal je uitleggen hoe dat bij mij werkt. Als ik iets spannend vind, als ik het druk heb, als ik enthousiast ben, als ik veel ideeën heb, als ik mij onzeker voel of als ik blij ben dan is mijn brein met ADHD erg actief. Dat gebeurt allemaal van binnen en dan voelt het in mijn hoofd alsof ik een flipperkast heb, waarbij de pinball constant heen en weer geflipt wordt. Wellicht een rare uitleg, maar deze metafoor past het beste bij mijn drukte in mijn hoofd.

Anyway, de pinball werd geactiveerd en dan ga ik de les volgen. Het “slecht nieuws gesprek” komt in vele vormen en waar ik het meeste tegenop zie, is als iemand heel erg boos gaat worden. Ik heb geen angst voor een conflict, maar wel voor schreeuwende mensen, dan ben ik bang dat het fysiek gaat worden. Dus ik was constant in mijn hoofd bezig, ga ik dit oefenen, nee veel te spannend en dan de hele klas die naar mij kijkt, omdat we ook nog eens in een kring zitten, ja maar ik heb nu de kans, dus kan ik het beter wel doen, hier is het veilig, nee toch maar niet, stel je voor dat ik ga huilen, ja toch maar wel, want dan heb ik het geoefend en weet ik ook of ik ga huilen, enzovoorts, enzovoorts, dit speelt zich ongeveer een uur lang af in mijn hoofd voordat ik uiteindelijk beslis om het wel te gaan doen. Iemand anders was al een keer eerst geweest en er was ook niemand die aangaf dat hij of zij wilde oefenen en dat hielp mij over de streep.

De afgelopen weken heb ik veel geleerd over hoe om te gaan met conflicten en boosheid, over hoe te communiceren en wat enorm belangrijk is hoe je reageert vanuit je rol als ervaringsdeskundige. Met al die theorie, een enorm kloppend hart (zag later dat m’n hartslag 105 was 🙈) en een bedacht scenario besloot ik er open in te gaan. Ik liet aan de rechercheur over hoe hij wilde gaan reageren, want dat weet je normaal gesproken ook niet van te voren. Hij wist uiteraard wel wat ik wilde oefenen. Het gesprek verliep best wel intens, hij begon idd met veel stemverheffing op mij te reageren en werd ook erg boos. Ik kon de theorie die ik geleerd had toepassen in de praktijk en ik kon hem weer rustig krijgen. Op 1 klein puntje na, niet stapelen met slecht nieuws. Ik vertelde in deze oefening dat meneer geen huis zou krijgen, wat hem wel beloofd was, maar ik zei ook nog dat ik niet wist hoe lang het ging duren. In plaats daarvan had ik beter kunnen zeggen dat we er hard mee bezig waren. Verder ging het heel goed en reageerde ik precies zoals de ander dat nodig had. En dat gaf een trots gevoel 💪🏼

‘s Middags waren de herstelverhalen en daarna ben ik niet gaan sporten, maar heb ik aan mijn huiswerk gezeten. Vanaf morgen ga ik naar een camping en ben ik zondag pas weer thuis, dus ik wilde wel al iets aan m’n huiswerk gedaan hebben, omdat ik vorige week totaal de energie er niet voor had, waardoor ik al een beetje achter liep.