Op het gewone blog-gebied is het rustig de laatste tijd. Er gebeurt genoeg, maar heb minder de behoefte om te schrijven. Toch wil ik graag iets delen. In mijn blog Afvallen voor het goede doel heb ik aangegeven dat ik mee ging strijden voor de hulphond voor Chris. Dat heb ik ook gedaan, maar de laatste weken gaat het niet lekker met mij. Ik heb verschrikkelijk veel pijn in m'n lijf, ben m'n medicijnen aan het afbouwen en huil (denk ik) daardoor veel. Er gebeurt een hoop in de therapie, nieuwe mensen, andere energieën, mijn therapeute met wie ik 1 op 1 gesprekken heb, gaat een opleiding volgen, dus ik krijg een ander. Dit laatste houdt mij enorm bezig. Zij is de eerste die mij echt ziet, die samen met mij op zoek gaat naar de kern, naar wie ik ben, wie ik wil zijn en helpt hiermee ook m'n eigenwaarde te vergroten. Ik heb al menig traan gelaten, omdat zij het MBT-team gaat verlaten. Ik ben zo goed op weg en hoe nu verder? Ik doe er zelf ook veel in en de therapeut die ik nu ga krijgen, een man (en ik had ik al een man, dus nu 2 mannen) schijnt dit ook goed te kunnen. Morgen kennismaken, dus we zullen zien.
Oké, ik dwaal af. De hulphond voor Chris. Ik ga afhaken met dit project. Voor het eerst van m'n leven ga ik iets niet afmaken. En het voelt aan de ene kant heel verkeerd, ik voel me schuldig naar Chris en vind dat ik gefaald heb naar mijn sponsoren. Aan de andere kant voelt het goed en sterk. Ik zorg voor mijzelf, wat heb ik nodig? Niet elke week de stress van het wegen, niet de frustratie om te zien hoe anderen kilo's afvallen en het bij mij niet lukt. Blijkbaar is mijn gewicht nu 85 kilo en daar ga ik mij bij neerleggen. Ik heb gewonnen dat ik mijzelf niet meer dik vind, tuurlijk hebben we allemaal wat te zeiken over de putten in onze benen en onze dikke buik, maar daar ben je ook vrouw voor. Dat ik mijzelf niet dik vind en zelfs wel oké vind zo, is een hele grote stap. Dat is mijn spiegelbeeld zoals ik nu naar mezelf kijk, kijk ik op de weegschaal, krijg ik dikke vette stress. En dat ga ik dus niet meer doen.
Ook heb ik minder last van vreetbuien, ze zullen nooit helemaal weg gaan, maar het is ook niet meer alles overheersend. En ook dat is een grote stap vooruit. Dus eigenlijk ben ik ook best wel heel trots op mijzelf dat ik dit wel bereikt heb. In m'n hoofd en lijf heb ik nog heel wat te doen en te verdragen, maar ik ga wel degelijk vooruit. Daarom zorg ik voor mijzelf en stop ik met het afvallen voor het goede doel. Ik ben in totaal 2,2 kilo afgevallen en ik heb 6 sponsors. Die ga ik van de week allemaal een berichtje sturen met een Tikkie van €2,20 en dat doneer ik aan Chris, evenals de €10 die ik beloofd had en dan sluit ik dit hoofdstuk af voor mezelf. Eerder dan 1 november, maar wel beter voor mij.
Comments