Na vanaf donderdag met een buikgriep op de bank gelegen te hebben en voor de zoveelste keer aan het stoeien geweest in de storm met het zeil van m’n tuinset was ik er vanmiddag helemaal klaar voor om m’n nieuwe therapie te gaan starten.
Vannacht slecht geslapen en vreselijk liggen piekeren. Ik ben op zich niet mensenschuw, maar deze therapie is heel intens, dus de mensen met wie ik in de groep kom, gaan alles van mij zien in de komende 18 maanden. En dat brengt spanning met zich mee. Ik vind het sowieso vreselijk spannend om mij voor te stellen. Wat zeg ik wel, wat zeg ik niet. Ik ben geneigd m’n hele doopceel te lichten, maar ik wil juist leren dat niet iedereen direct mijn “story of life” hoeft te horen. Dus ik lag wakker vannacht.
Vanmorgen gepiekerd over wat ik aan zou trekken. Ga ik gelijk er vol in met al m’n kleurige jurken? Of begin ik iets meer ingetogen, zodat ik niet eruit spring. Aan de ene kant denk ik “fuck it” dit ben ik en je went er maar aan. Aan de andere kant hoef ik niet altijd direct een statement te maken.
Ik had uiteindelijk voor ingetogen gekozen. Voor veel mensen zal het woord ingetogen bij deze outfit niet van toepassing zijn, voor mij wel.
Afijn, waarom de explosie! Ik kom vanmiddag bij de GGZ, keurig op tijd en aangemeld. Stond prima in het systeem en ik zou opgehaald worden. De therapie zou om 14:00 uur starten en om 14:05 uur was er nog niemand. Gevraagd waar ik heen moest. Eerst nog naar de verkeerde verdieping gestuurd, maar ik had de ruimte gevonden. Netjes aangeklopt en m’n psychiater (tevens één van de groepstherapeuten) kwam naar buiten en keek mij zeer verbaasd aan. Hij dacht dat ik vrijdag zou beginnen. De groep was vandaag niet voorbereid op mij en ik kreeg duizendmaal excuses. Volledig in de stress.
- Vertrouwen? Weg!
- Afgewezen voelen? Check!
- Niet belangrijk gevonden voelen? Check!
- Ik hoor er niet bij? Check!
- Zie je wel, ik doe er niet toe? Check!
Goed begin van de therapie, het huilen stond me nader dan het lachen. Hartkloppingen en zweten tot en met. Mijn psychiater en ik hebben al langer 1 op 1 gesprekken, dus hij weet wat dit met mij doet. Daarom mag ik zo dadelijk om 16:00 uur in gesprek met hem hierover, anders trek ik het niet tot vrijdag.
Comments