Een waanzinnige zaterdag!

Gister beëindigde ik mijn blog met de woorden dat ik mijn laptop weg zou leggen en dat ik dinsdag weer van mij zou laten horen. Nog geen 24 uur later ben ik toch alweer in de pen gekropen. Ik heb zo'n waanzinnige dag gehad gister, dat ik dat toch graag met jullie wilde delen en ook met mijzelf 🤪

Alles wat je aandacht geeft groeit namelijk en dat is ook met positiviteit en en ik vind het leuk om over een tijdje deze blog nog eens terug te lezen en dan weer dezelfde glimlach te krijgen als die ik nu heb.

Mijn dag begon als vrijwilliger bij Dalisay Recovery. Daar waren Deborah en Leanne, 2 studenten, zij volgen de opleiding HBO Social Work. Zij hadden een stageopdracht en zij hadden gekozen om bij 'ons' een workshop 'Mijn Positieve Gezondheid' te geven.

Mijn Positieve Gezondheid staat voor: Positieve Gezondheid is een manier om breder naar gezondheid te kijken. Kun je je bijvoorbeeld voldoende redden? Voel je je gelukkig of misschien juist eenzaam? En is er misschien medische zorg nodig of steun uit je omgeving? Het gaat erom dat jij je gezond en energiek voelt, op de manier die bij jou past.

Het invullen van de vragenlijst Positieve Gezondheid helpt je kiezen en bespreken wat voor jou belangrijk is.

Nadat we compleet waren en de eerste kennismaking gedaan was, kregen wij formulieren uitgedeeld en zag ik al dat ik hier in mijn opleiding ook les over gehad heb. De vragenlijst die wij kregen, die heb ik in mijn opleiding niet gehad, maar wat een geweldige manier van bewustwording, met elkaar in gesprek gaan, in mijn geval een stuk ervaringsdeskundigheid delen en empowerment.

Zoals je op mijn lijst kunt zien, geef ik mijn leven op dit moment een hele dikke voldoende en dat vind ik enorm fijn om te zien. Na elk kopje gingen we met elkaar in gesprek over welke cijfers we onszelf gegeven hadden en waarom. De studentes deden zelf ook mee en daardoor kwamen er hele mooie gelijkwaardige gesprekken op gang. Wat ik heel mooi om mij heen vond om te zien, is als je ziek bent, dat je jezelf ook hele mooie cijfers kunt geven en dat getuigd van heel veel (veer)kracht. Voor mijzelf was het ook fijn om te ervaren dat mijn perfectionisme enorm afgenomen is. Alleen al het invullen van de vragenlijst met 2 verschillende soorten pennen en het zo laten was al heel wat en ik ben enorm tevreden met de cijfers die ik mijzelf gegeven heb, goed is goed! Nadat we de vragenlijst ingevuld hadden, gingen we de grafiek rechts invullen en moesten we 1 woord opschrijven wat voor ons belangrijk was. Ik heb gekozen voor 'betekenisgeving ♥️' en ook bewust met dat hartje erachter. Sinds ik betekenis kan geven aan datgene wat mij in het verleden ontwricht heeft, is mijn leven zinvoller en ben ik echt gaan leven en ben ik liefdevoller naar mijzelf geworden.

Dat was de middag. Op het eind van de middag ging ik mijn zoon ophalen, omdat wij samen naar de 3J's zouden gaan en eerst samen wij de Wok zouden gaan eten. Aan tafel met mijn zoon hadden wij mooie gesprekken. De laatste keer dat ik bij hem was, hadden wij ook al van die mooie gesprekken en dat was hem ook opgevallen. Hij vertelde mij dat ik hem altijd al goed begreep, maar dat ik sinds mijn opleiding veranderd ben en dat ik hem nu nog veel beter begrijp en dat hij onze gesprekken zo waardevol en leerzaam vindt. Hier groei ik natuurlijk enorm van, want wij hebben het echt niet gemakkelijk gehad met elkaar en dit is voor het eerst dat ik zo'n groot compliment van hem krijg 🥰 Dat zegt wat over de ontwikkeling die ik doorgemaakt heb, maar ook over de ontwikkeling die hij doormaakt. Toen wij heerlijk zaten te eten, kwam er opeens een mevrouw bij ons aan de tafel, om mij te complimenteren met mijn uiterlijk. Ze vond mij er geweldig uit zien en vond dat ze dat tegen mij moest zeggen. Wauw! Hoe tof is dat? Ik kon het compliment goed in ontvangst nemen en bedankte haar voor het feit dat zij ze naar mij uit wilde spreken.

Toen was het tijd voor de 3J's. Ik ben sinds 2007 'fan' van de 3J's. Met name in het begin toen Jaap de Witte nog in de band zat, was ik altijd enorm gecharmeerd van hun teksten en ik ben gek op de stem van Jan Dulles, de zanger van de 3J's. Ik ben ook al bij meerdere concerten geweest en sinds een paar jaar vindt mijn zoon hun muziek ook erg leuk en is hij al meerdere keren mee geweest naar een concert. Toen vorig jaar bekend werd dat ze een tour gingen doen 'U2 by 3J's - The Joshua Tree' kreeg ik van mijn zoon een bericht of ik zin had om mee te gaan. Mijn financiële omstandigheden zijn niet om te juichen en dit soort pleasures doe ik zelden. Dus besloot hij om alleen te gaan. Afgelopen februari heeft mijn buurman een hersenbloeding gehad en heb ik veel klaar gestaan voor de buurvrouw. Om mij te bedanken kwam ze een enorme bos tulpen brengen met daarbij een envelopje als dank. Met de inhoud van dit envelopje was ik toch in staat om alsnog een kaartje te kopen voor dit concert. En zo kwam het dat we samen naar het concert gingen, maar mijn zoon aan de ene kant van de zaal zat en ik aan de andere kant.

Bij binnenkomst van de 3J's op het podium had ik het idee dat Jan Dulles even kort oogcontact met mij maakte. Zag ik dat? Of wilde ik dat zien?

Op een gegeven moment waren ze bovenstaand nummer aan het spelen en kwam Emile het podium op. Emile speelt al jaren viool bij de 3J's met concerten en naast violist was hij ook onze gastheer van deze avond. Hij vertelde het verhaal van U2, het ontstaan van de Joshua Tree en hij vertelde dat het in de jaren 80 heel normaal was, dat de leadzanger van de band ging dansen met iemand uit het publiek. Ondertussen zag ik Jan Dulles naar de zijkant van het podium lopen en de trap af kwam richting mij. Hij stak zijn hand naar mij uit en vroeg of ik met hem wilde dansen. Ik was totaal overrompeld met een hartslag van 125 (zag ik later in mijn app 😂) liet mij dat natuurlijk geen 2 keer zeggen. Dus snel mijn telefoon in mijn tas frommelen en 'schuifelen' met Jan Dulles. Mazzel dat ik bij de Wok geen knoflook gegeten had en niet op mijn hoge laarzen stond, Jan is namelijk niet enorm lang 🤓

Tijdens het dansen had ik een leuk gesprek met Jan, hij zei dat ik hem bij opkomst van het podium al direct opgevallen was (had ik het dus toch goed gezien). Hij vond het gaaf om te zien dat ik mijzelf enorm goed vermaakte en vroeg of ik alleen gekomen was. Ik vertelde hem dat ik samen met mijn zoon was, maar dat die aan de andere kant van de zaal zat. Ook vertelde ik hem dat wij ook een speciale reden hadden om hier te zijn. Ik zei het volgende: "Mijn man is in 2007 overleden en toen leerde ik jullie in datzelfde jaar kennen door het album Watermensen en sindsdien heb ik veel aan jullie muziek gehad, mijn man was een enorme U2 fan en dat jullie hier nu 15 jaar later staan met een tribute to U2, maakt de cirkel rond." Hij was geraakt doordat ik dit stukje persoonlijke verhaal met hem deelde, hij zei dat het een triest verhaal was, maar ook een mooi verhaal en dat hij blij was dat hij mij uitgekozen had om te dansen. En vlak daarna speelden ze het nummer 'Where the streets have no name' dit draaiden wij op René zijn crematie.

Kippenvel om deze avond mee te maken op deze manier. Mijn zoon had tijdens het eten al gezegd dat het een hele bijzondere avond zou gaan worden en daar had hij het helemaal bij het juiste eind!

Wat ik mooi vind, is dat ik de afgelopen 3 weken bijzondere dingen heb meegemaakt. Op de camping met 100 vrouwen in Tante Betsy kleding kwam een dame naar mij toe en zij vertelde mij dat ik eruit sprong, dat ik net even anders was dan de andere vrouwen en dat ik haar daarom opgevallen was. In het wokrestaurant was ik die dame ook opgevallen, daarom kwam ze naar mij toe en tot slot was ik in een uitverkocht Park Schouwburg opgevallen bij Jan Dulles. En als ik dan terugga naar het begin van deze dag, de cijfers van kwaliteit die ik mijzelf geef, dan straal ik. En dat voel ik, ik voel mij goed, ik straal van binnen en blijkbaar van buiten, want ik word letterlijk en figuurlijk gezien. Niet alleen door mijzelf en mijn naasten, maar ook door de wereld om mij heen ♥️