top of page
Foto van schrijverDaniëlle Schoonderwoerd

Een stapje vooruit

Bijgewerkt op: 22 feb. 2022


Ik durf heel voorzichtig op te schrijven dat ik een stapje vooruit aan het gaan ben. Het is nog heel kwetsbaar en ik durf ook nog niet heel zeker te zijn, maar ik merk zowaar veranderingen bij mijzelf. In mijn vorige blog Afvallen voor het goede doel beschreef ik dat ik een “normaal” eetpatroon wil gaan krijgen. Ik ben nu 3 weken bezig en het gaat best heel erg goed, ook al 2,2 kilo afgevallen. Dat laatste was niet mijn oorspronkelijke doel, maar ik zou stiekem toch zeker wel een kilootje of 8 kwijt willen 😬. Een gezond(er) eetpatroon vind ik belangrijker.


Ik merk ook dat ik milder naar mezelf begin te worden, mijn verandering in haarstijl laat dat aan de buitenkant zien, ik vind make-up nog steeds prachtig, maar voel me ook niet (meer) lelijk zonder. Qua kleding, merk ik ook een verschil, m’n smaak veranderd iets. Ik houd meer van bloemenjurken en vind het op z’n tijd ook leuk om wat nettere jurken te dragen. Al blijven de jurken van Tante Betsy toch wel hoog op m’n lijstje staan. De King Louie jurken zijn weer terug in m’n kast, ik had ze allemaal verkocht, maar heb nu voor andere modellen gekozen. En vandaag kreeg ik mijn eerste eigen exemplaar van LaLamour binnen. Een jurkenzusje heeft sinds kort haar eigen webwinkel Bij Tante Pollewop en ik had in het “lookbook” van LaLamour deze jurk al gezien. Ze had een mooie openingskorting en gratis verzending, toen ben ik overstag gegaan.


En kijk eens! Wat een geweldig mooie jurk! Ik was op slag verliefd 😍. De kleuren, de print, het model en een fijne stof. Ik houd helemaal niet zo van viscose, maar die van King Louie en deze van LaLamour zijn prima! Ik heb overigens ook een hele lekkere warme winterjurk van Tante Betsy in viscose, die is ook fijn!


Maar om terug te komen op dat stapje vooruit. Ik ben steeds meer oké met mijn maat L! Ik schommel al jaren en voelde mij eigenlijk alleen fijn en mooi als ik maat M droeg (what’s in a label?). Vandaar dat het afvallen voor mij niet de allerhoogste prioriteit heeft. En met 8 kilo minder draag ik nog steeds een L, want anders moest er echt wel bijna 15 af. En die drang heb ik dus niet meer. Die mooie jurken helpen ook, maar dat ik zo mild ben naar mijzelf, dat is echt een stap vooruit! Het bijzondere vind ik zelfs dat al een paar mensen tegen mij gezegd hebben dat ik een zachter gezicht heb gekregen. En dat heeft niets met m’n haar te maken. M’n kaaklijn en ogen schijnen zachter te zijn. Zelf merk ik dat ik op het ogenblik een enorm zachtgekookt ei ben 😂. Ik huil veel, ben enorm aan het verwerken, emoties aan het herkennen en erkennen van jaren terug. Het overvalt me wel, maar het is ook mooi! Vorige week vrijdag bijvoorbeeld, ik zat keurig met m’n broodje achter aan tafel toen de zoon van de buurman het plein op kwam rijden. Hij parkeerde zijn auto, laadde vervolgens een babybedje, wandelwagen en aankleedkussen uit. Daarna kwam een Maxi-Cosy met een heel klein baby’tje. Ik begon spontaan te huilen. Ik realiseerde mij, dat ik met beide kinderen geen kraamtijd heb gehad. En het eerste jaar na de geboorte van m’n dochter, kan ik mij nagenoeg niet herinneren. Ik heb grotendeels van die tijd met mijn man in het ziekenhuis gezeten. En dan zie je de buurman met zo’n ukkie en toen realiseerde ik mij, dat die tijd nooit meer terug komt. En dat verdriet heb ik al die jaren niet kunnen voelen.


Dus ja, ik ben lekker bezig! Al dat gevoel, contact maken, collega’s hebben in het ziekenhuis, verleden “herbeleven”, extreem veel pijn in m’n lijf en het feit dat ik aan het afbouwen ben met m’n medicijnen, maakt wel dat ik een stuk angstiger ben. Angst voor wat gaat komen…


Ik had geen seconde kunnen bedenken dat het zo zwaar zou zijn. Zo anders als alle andere therapieën die ik ooit gehad heb, maar wat ben ik dankbaar dat ik de MBT mocht gaan doen.


1 weergave0 opmerkingen

Recente blogposts

Alles weergeven

Comments


bottom of page