Vandaag had ik een gesprek met m’n coördinerend behandelaar van het MBT team. Ik vertelde haar dat ik erg somber ben en dat ik allesbehalve lekker in m’n vel zit. Er speelt zoveel door m’n hoofd. En dat was onder andere iets wat een mede-cliënt afgelopen dinsdag tijdens de groepstherapie tegen mij gezegd had. Hij was boos op mij geworden dat ik mezelf zo naar beneden haalde, want ik was immers toch hard met mijzelf aan het werk en ik deed toch m’n best? En op dat moment kon ik zijn boosheid wel waarderen, hij gaf mij een zetje om mij uit die negatieve spiraal te halen.
Daar ben ik van de week mee verder gegaan. En ik wil echt milder naar mijzelf zijn, maar zodra ik in de spiegel kijk word ik zo verdrietig van mijn eigen ik. En komen er allerlei overtuigingen; ik ben lelijk, ik heb een dikke buik, ik heb vet rondom m’n bh-bandjes, m’n schouders zijn krom, die lelijke moedervlekken en op innerlijk gebied; ik mag hier niet zijn, ik doe er niet toe, er mag niet van mij gehouden worden, ik mag niet getroost worden, ik ben waardeloos, ik ben het niet waard, ik heb geen bestaansrecht….. Deze gedachten en overtuigingen zijn hardnekkig, pijnlijk en vooral heel verdrietig.
Ik ben zo ontzettend moe gestreden en er gebeurt altijd zoveel in mijn leven, van echt ingrijpende dingen, tot dagelijks gezeik. Ik baal ervan dat er van buitenaf veel tot mij komt, waar ik niks aan kan doen, maar wat ik wel telkens op moet lossen. Ik heb in mijn blog Iebelig al het een en ander beschreven waar ik last van heb/had. Daar is nog weer het een en ander bijgekomen, maar daar zal ik je niet mee vermoeien. Bovenstaande quote heb ik al een tijd terug geschreven en vandaag zei mijn coördinerend behandelaar dat mijn woede zo diep zit over dit soort dingen, dat je bijna zou denken alsof het zo bedacht is, dat er bewust complotten tegen mij zijn.
En af en toe lijkt dat ook zo, elke keer komt er weer wat nieuws. En doordat ik elke keer aan het vechten ben met het leven en het leven mij steeds weer uitdagingen geeft ben ik ervan overtuigd geraakt dat ik niet deug en geen bestaansrecht heb. Het “lot” blijft mij maar achterna jagen en maar meer op mijn bord gooien net zolang totdat ik de stekker eruit trek, dan ben ik er niet meer en houdt het op.
Wees gerust, ik zou mijzelf niet iets aan doen, daarvoor heb ik een te groot verantwoordelijkheidsgevoel. Maar het is wel kut. Voor mij ligt nu de uitdaging om hier anders mee om te leren gaan. Wat bij mij natuurlijk ook mee speelt, is dat ik alles alleen moet doen en dat maakt het niet gemakkelijk. Door het gesprek van vandaag weet ik nu wel waarom ik zo’n hekel heb aan mijzelf. Het verandert de situatie nog niet, maar het is wel een grote stap.
In een notendop; ik ben kapot, moe gestreden, uitgeput, het leven heeft mij enorm op de proef gesteld en van de kleinste dingen ga ik vreselijk over m’n zeik, omdat ik gewoonweg niet meer kan. Daardoor ben ik mezelf gaan veroordelen, ik had dit blijkbaar verdient en zo is de onvrede met mezelf ontstaan. Om die in stand de houden heb ik Boulimia ontwikkeld, zodat ik mijzelf kan blijven straffen. Reageer ik heftig, verontwaardigd en boos op mensen, schop ze weg, zodat ik weer de bevestiging krijg “ik doe er niet toe”.
Deze emoties, de emoties uit het verleden, het verdriet wat ik heb meegemaakt en nog meemaak, moet ik gaan leren voelen. Ook ik mag huilen, ook ik mag verdrietig zijn omdat ik veel alleen ben en ook ik verdien een plek op deze aardbol. Nog heel wat werk aan de winkel, maar een grote stap vooruit gezet vandaag!
#bipolair, #blog, #blogger, #borderline, #borderlinepersonality, #borderlinepersonalitydisorder, #boulimia, #bpd, #bps, #eenzaam, #futloos, #ggznhn, #heftig, #hsp, #intens, #inzicht, #mbt, #mentalhealth, #mentalhealthblogger, #mentalillness, #mentalizationbasedtherapy, #mentalizationbasedtreatment, #mentalizationtherapy, #moe, #persoonlijkheidsstoornis, #psychiatrie, #selfaware, #selfawareness, #selfawarenessjourney
Commentaires