Wat zit het menselijk lichaam toch vernuftig in elkaar. Alles werkt met elkaar samen. In januari 2016 kreeg ik te horen dat ik Fibromyalgie heb. Ook wel bekend als weke delen of spierreuma. Ik kan alleen voor mijzelf spreken hoe het voelt en dat zal ik dan ook doen. Mijn gewrichten, al mijn scharnierpunten zijn pijnlijk. Zelfs het kraakbeen in m’n oor (dat scharniert dan niet) doet zeer, ik kan slecht met mijn oor op een kussen liggen.
Mijn spieren staan onder een constante spanning en mijn bindweefsel is dan ook extreem gevoelig. Als je mij bijvoorbeeld iets te stevig vastpakt doet dat zeer, als de kat bij mij op schoot komt zitten en ze staat iets te lang met haar pootjes op m’n benen, doet dat zeer. Dat is natuurlijk vervelend, maar ik moet ermee leren leven evenals met de vermoeidheid. De reumatoloog adviseerde mij om een pijnrevalidatie traject in Heliomare te gaan volgen en dat heb ik de laatste 4 maanden van 2017 gedaan. Mijn pijn is niet minder geworden, maar ik heb het wel steeds beter leren begrijpen en dat is ook heel wat waard. De reumatoloog vertelde mij bijvoorbeeld al dat Fibromyalgie een overbelasting van het systeem is. Veel mensen die jaren ballen hoog hebben (moeten) gehouden, zijn een grotere risico groep voor deze aandoening. Vaak wordt gedacht, oh overbelasting? Als je een tijdje rust neemt gaat het wel over. Dat is helaas niet zo. Om het weer terug te brengen naar mijzelf. Ik heb jaren lang roofbouw op mijn lichaam gepleegd, niet omdat ik dat wilde, maar omdat ik geen keuze had.
Daar wilde ik het nu niet over hebben, dus waar wilde ik het dan wel over hebben? Ik begon dat in het menselijk lichaam alles met elkaar samenwerkt. En dat heb ik heel goed geleerd bij Heliomare. In een van de eerste bijeenkomsten werd uitgelegd dat de pijn in je lijf aangestuurd wordt door je hersenen. Veel cliënten schoten hierdoor in de stress, serieus bijna allemaal, ik was weer eens een alien die er anders over dacht. Er vlogen direct uitdrukkingen over tafel dat ze niet serieus genomen werden en dat de pijn echt is en niet tussen je oren zit. Dûh! Luistert er dan niemand? Je hersenen sturen je pijn aan. Steekt iemand je met een mes? Dan geven je hersenen razendsnel een alarmsignaal af en dat is pijn, ons natuurlijk beschermingsmechanisme. En laten die hersenen nou net tussen je oren zitten? Dus heel plat gezegd, pijn zit tussen je oren. En hoe je dat interpreteert is uiteraard aan jezelf.
Bij dat stuk “pijn zit tussen je oren” kom ik zelf natuurlijk ook nog wel heel wat haken en ogen tegen. Waarom heb ik dan constant die pijn en kan ik het niet uitzetten? Ben ik er teveel mee bezig? Of doe ik er juist te weinig aan? En daar komt het vernuftige stukje menselijk lichaam/psyche weer om de hoek. De reumatoloog vertelde dat bij Fibromyalgie eigenlijk constant het alarm aan staat. Stel; ik ben een huis met een alarmsysteem en er wordt ingebroken. Dan gaat er een alarm af. Mijn alarmsysteem is zwaar over z’n toeren en gaat dus de hele dag af. Dat idee dus. Kan ik de batterijen eruit gooien en nieuwe erin stoppen? Nee, je krijgt maar 1 lijf en daar moet je zuinig op zijn (schrijft ze liggend in bed in een onmogelijke houding).
Hoe kwam ik eigenlijk op deze blog? Nou eigenlijk, omdat ik de dames in de sportschool vanmorgen uitlegde waarom ik nog zo’n hoofdpijn heb van mijn ooglidcorrectie. Mijn systeem is overbelast en bij elke minste of geringste pijnprikkel slaat mijn alarm op tilt en gaat het nog harder tekeer dan dat het normaal 24/7 doet. Ik heb verdovingsprikken gehad en mijn voorhoofd heeft daar zo heftig op gereageerd dat ik aangezicht spierpijn heb. Ook voelt het allemaal nog een beetje strak (er zijn toch wel 2 mini biefstukjes tussenuit gehaald) en daar reageert mijn lijf ook heftig op. Eigenlijk roept het: “Help! Wat is er gebeurt?” Ik ben heel voorzichtig met m’n wenkbrauwen mee mijn voorhoofd 3x per dag aan het “masseren” en de hoofdpijn wordt gelukkig minder. En zo werkt dat dus bij mij…
Ging het ook maar zo gemakkelijk met de Fibromyalgie pijn, dat is helaas niet zo. M’n handen, polsen en onderarmen zijn een hel de laatste 1,5 week. Waarschijnlijk weer teveel gedaan. 2 Blogs geschreven in een korte tijd. Zou kunnen dat het daarvan komt, maar ik heb het dus alweer iets langer. Geen idee waar het vandaan komt (ook zoiets raars, waarom willen wij altijd een oorzaak weten). Ik ga er ook niet over piekeren en lekker slapen.
Comentarios