Het zat er wel aan te komen, die man met de grote hamer. Ik heb de afgelopen dagen enorme roofbouw op m’n lijf gepleegd, er waren weer van die momenten waarbij ik helaas m’n grenzen over moest gaan en daar moet ik nu voor boeten. Het begon afgelopen dinsdag. M’n zoon is vorige week verhuisd en daarbij heeft het verhuisbedrijf een onderdeel van z’n kast gesloopt. Het linker zijpaneel was gebroken. Afgelopen dinsdag kwam de nieuwe kast. Samen met mijn moeder heb ik die in elkaar gezet. Het was geen moeilijke klus, maar wel veel op m’n knieën en flink gebruik moeten maken van m’n fijne motoriek. Dinsdagavond kon ik dat flink merken.
Bij ons in de straat worden de schoorstenen opnieuw gevoegd. Dus vanaf afgelopen maandag zijn de werkmannen volop bezig om de huizen in de steigers te zetten. Donderdag was ik eerst sporten en daarna had ik een afspraak bij de GGZ. Bij thuiskomst (halverwege de middag) had ik nog niets in de gaten. De mannen waren aan het werk. Toen ik rond half 6 in m’n keuken kwam zag ik door het keukenraam ineens allemaal steigerdelen op m’n nieuwe gras in de tuin liggen. Doordat m’n tuinset ingepakt staat, kon ik dit vanuit de woonkamer niet zien. Uiteraard wilde ik beschadiging van m’n gras voorkomen, dus heb ik alle steigerdelen buiten de poort gelegd. Een hele zware klus. Ik hoorde van de achterbuurman dat ze op m’n schutting hadden gestaan (die was nl op slot) en zo alle delen aan elkaar aangegeven hadden en in mijn tuin gelegd hadden. Wat een brutaliteit om dat niet te vragen en over m’n schutting te klimmen. Die boosheid zorgde wel voor voldoende adrenaline, zodat ik alle steigerdelen buiten mijn tuin kon leggen. Eenmaal tot rust gekomen, kwam ’s avonds de pijn. Wederom in m’n rug en handen.
Toen ik vrijdag terugkwam van het sporten, vertelde de werkmannen mij dat er bij mij in de achtertuin ook een steiger moest komen, vandaar uiteraard die delen. Maar dat gaf hun natuurlijk nog niet het recht om ongevraagd in mijn tuin te komen. De delen liggen nu nog steeds achter de poort, dus dat was mijn gras echt niet ten goede gekomen. Maar genoeg over die delen. Mijn tuinset stond ingepakt onder een doek in de tuin. Hierdoor was er te weinig plek voor de steiger. Dus je raadt het al. De tuinset moest verplaatst worden en opnieuw ingepakt worden. Ik had niet zo heel veel ruimte dus ik wilde een van de banken op z’n kop op de eettafel zetten. Die banken zijn groot (zo ongeveer een meter of 2), maar ze zijn niet zwaar, wel onhandig. Nu ontbreekt het mij niet in de kracht in m’n armen, dus ik die bank op z’n kop gezet en bovenop de eettafel gezet. Alles strak tegen elkaar gezet en het doek er weer overheen gespannen. Omdat ik niet wil dat het doek eraf waait tijdens de storm heb ik enorme sterke knijpers waarmee ik het aan de onderkant van de tuinset kan vastzetten. Dus op m’n knieën op de grond in een onmogelijke houding enorm veel kracht moeten zetten om die knijpers vast te krijgen.
Natuurlijk is alles gelukt, maar vanmorgen werd ik wakker en kwam ik erachter dat ik gister in m’n rechter schouderblad een spier verrekt heb, kan dus bijna m’n hoofd niet naar rechts draaien. M’n rug is prut en m’n handen en de boven- en onderkant van m’n onderarmen doen zoveel pijn dat ik m’n handen niet kan bewegen, zonder dat de pijnscheuten door m’n armen schieten. En m’n handen wil ik juist bewegen, omdat vingers zeer doen, doordat ik m’n fijne motoriek zoveel heb moeten gebruiken. Ik ben vanmorgen wel gaan sporten, zodat m’n spieren niet nog stijver worden. Dat heeft wel iets geholpen, maar nu thuis op de bank weet ik niet hoe ik zitten, liggen of staan moet.
Heel logisch dat m’n lijf zo reageert, maar het is wel vervelend….. Morgen heb ik wat leuks in het vooruitzicht. Een High Tea met een aantal jurkenzussen. Gezellig kletsen en afleiding van m’n lijf. Ik heb er zin in.
Comments