De laatste loodjes

27 juni 2022

De les van vandaag ging over complexe hulpverlening. En dat is een onderwerp waarvan ik vanuit mijn eigen ervaring veel ervaring van heb en toch was het interessant om vanuit ervaringsdeskundig perspectief hier naar te kijken. Omdat sommige zaken ook op organisatieniveau geregeld dienen te worden en je als ervaringsdeskundige dan niet direct voor de cliënt zou kunnen inspringen. Maar daarin denk ik ook direct in oplossingen en dat kan nu eenmaal niet. Als ervaringsdeskundige kun je wel de cliënt, de medewerkers, maar ook de organisatie bijstaan. Want bijstaan betekent niet direct oplossen, maar present zijn en vooral een luisterend oor bieden.

Ook hebben wij vandaag een indrukwekkende (oude) documentaire bekeken ‘Uitbehandeld maar niet opgegeven’. Deze documentaire gaat over mensen met een psychische kwetsbaarheid en waar volgens ‘de norm’ niets meer mee te beginnen is. Deze documentaire is ongeveer 20 jaar geleden opgenomen en de psychiater die hierin voorkomt is al bezig met herstelondersteunende zorg in plaats van hospitalisatie en dat is mooi om te zien. Deze psychiater is van Duitse afkomst en heeft ook met eigen trauma’s uit het verleden te maken. En wat er vroeger in Duitsland gebeurde met mensen die ‘untermenschen’ genoemd werden, mensen met een psychische kwetsbaarheid, mensen met een (licht) verstandelijke beperking, oftewel mensen die volgens hen in die tijd niets waard waren. Wat hier vroeger gebeurde heb ik nooit geweten en vond ik echt schokkend om te zien, omdat dit nog niet eens 75 jaar geleden zo was. Gelukkig is het nu allemaal anders, we zijn er nog lang niet en met de ervaringsdeskundigen in opkomst gaat er nog meer veranderen en dat is maar goed ook, we zijn tenslotte allemaal mens en hebben allemaal rechten, ongeacht wie je bent.

Ik heb ook nog iets moois te melden van buiten de lessen om. In de pauze zat ik met een paar studenten om de tafel toen ik van 1 persoon ineens een heel lief compliment kreeg, die zag ik zo niet aankomen. Deze persoon vertelde mij toen zij mij zag vanaf dag 1 (vrouw in gekleurde jurk met mooie bloemetjes enzo)dat ik wat speciaals voor haar betekende. Ze vertelde tegen mij dat ik kracht uitstraalde, dat ze niet exact wist wat ik meegemaakt had, maar dat het donker geweest moest zijn. En bloemen hebben aarde nodig om te groeien, aarde is donker, en de mooiste bloemen zijn het moeilijkste te vinden vertelde ze mij. En dat ik in staat ben zoveel te stralen, maakt dat zij zich vanaf dag 1 aan mij optrekt en daarom af en toe naar mij kijkt, om wat kracht van mij te nemen. En dat ik een goede ervaringsdeskundige zou worden. Wauw! Wauw! Wauw! Wat een prachtige metafoor en wat een onwijs mooi compliment 🌺

28 juni 2022

De dag begon vanmorgen goed met het protest van de boeren. Langs de snelweg en binnendoorwegen brandende balen hooi uit protest met lange files tot gevolg. We hebben er 2 uur over gedaan om op school te komen.

Uiteraard kwamen wij te laat in de les en deze les was wat mij betreft nu net zo’n les waarin ik niet te laat wilde komen. Nu wil ik dat sowieso niet, maar de lesstof van vandaag ging over contextuele hulpverlening en die vond ik op bepaalde punten nog best ingewikkeld.

De context ergens in zien, binnen een gezin (systeem), dat er diverse lagen van loyaliteit zijn en ontstaan begrijp ik ook, en ook dat mensen vanuit dat gevoel vertrekken of beredeneren. Maar de vraag aan wie iemand loyaal is in een bepaalde manier van reageren vind ik lastig, sterker nog, ik kom er niet uit. Wel interessant om bij mijzelf uit te zoeken waarom ik hier niet uitkom. Of misschien snap ik iets gewoon eens een keertje niet, dat kan natuurlijk ook, maar ik vermoed dat het daar niet mee te maken heeft. Ik ga me daar de komende tijd eens over buigen.

Verder heb ik vandaag een coachgesprek gehad met een andere coach dan mijn eigen. Mijn eigen coach is al een geruime tijd afwezig en ik liep toch met het een en ander in mijn hoofd. Het was een goed gesprek, maar meer dan dat was het naar mijn idee ook niet. En is goed dan niet goed genoeg? In dit geval voor mij niet. Ik vroeg mijzelf achteraf namelijk af of ik de coach ‘buiten de deur’ gezet had of dat het gewoon een ander soort gesprek was. Ik voelde namelijk geen enkele vorm van verbinding, terwijl ik het prima met deze coach kan vinden, maar het is allemaal erg oppervlakkig. Wij kennen elkaar ook minder goed, dus dat speelt ook mee, maar dat was met mijn andere coach ook en die gesprekken waren van heel andere orde. Ik heb van dit gesprek in elk geval wel geleerd dat de keuze voor mijn coach, in het begin van deze opleiding, goed is geweest en dat ik dat grotendeels op gevoel heb gekozen en dat dit klopt. Dat is sowieso fijn om te ervaren. En ik heb wel even mijn hart kunnen luchten vandaag, dat was ook fijn.

30 juni 2022

Vanmorgen wederom in de file naar school, gelukkig waren we niet zo laat als dinsdag, maar ik merk wel dat ik filerijden snel zat ben. We begonnen vandaag eens niet met het groepsproces, we kregen les over het herstelverhaal.

De les over het herstelverhaal is op zich een heel interessante les, maar omdat ik de cursus 'Herstel en jouw herstelverhaal schrijven' al gevolg heb, was het voor mij wat minder interessant. Wat ik wel leuk (en spannend) vond is dat we op het eind van de ochtend een pitch moesten geven van maximaal 4 minuten en daarin moest een herstelelement naar voren komen en het moest dus duidelijk herstelgericht zijn, geen levensverhaal.

Nu vind ik dat op papier zetten niet zo moeilijk, want juist door die training weet ik hoe ik dat op papier moet krijgen. Maar ik wilde het graag uit mijn hoofd doen, tot dusver heb ik alle presentaties en pitches die ik ooit gedaan heb, van papier af gelezen en ik dacht dat deze pitch van 4 minuten wel uit het hoofd zou kunnen. Dat viel toch een beetje tegen. In eerste instantie besloot ik niets op papier te zetten en gewoon te gaan vertellen, maar toen bedacht ik me, dat ik het toch ook wel in mijn portfolio wilde zetten, dus begon ik toch met schrijven. En net als de andere keren dat ik begin te schrijven, lopen de zenuwen enorm hoog op en kan ik bijna niet meer schrijven. De pitch ging uiteindelijk redelijk goed (de docent vond dat ik het heel goed gedaan had), maar ik merk toch dat ik door mijn zenuwen en de tijdsdruk bepaalde dingen dan toch niet verteld heb. Ik hoop dat ik mij hier toch iets comfortabeler bij ga voelen.

1 juli 2022

Vandaag hadden wij maar een half dagje les en voor het eerst vanmorgen had ik totaal geen zin om naar school te gaan. Ik heb al een aantal dagen enorm last van mijn lijf. Mijn handen en armen zijn enorm pijnlijk en de laatste loodjes beginnen letterlijk zwaar te wegen. Ik merk ook bij mijzelf dat ik aan het uitchecken ben van de klas. Ik ben toe aan stage en heb het eigenlijk wel gehad in de klas. Dat klinkt misschien onaardig, maar zo bedoel ik het niet. Ik ben echt toe aan een volgende stap in mijn ontwikkeling. De meeste theorie hebben wij inmiddels gehad en ondanks dat sommige lessen toch ineens wel heel interessant zijn, zijn er ook een hoop lessen die minder mijn interesse hebben en voel ik dat ik wat wil gaan doen.

De les van vanmorgen ging over de voorbereiding voor stage. Hoe je je portfolio bij kunt houden en je doelen kunt stellen. Ik ben een enorm georganiseerd persoon en ben met mijn portfolio en huiswerk helemaal bij. De doelen voor mijn stage staan op papier, zijn in handen van mijn stagebegeleider en ik weet wat ik wil en hoe ik daar wil komen. Dus de theorie was voor mij minder interessant. Wat ik achteraf toch wel leuk vond, was om de flyer te maken. Ik zag in de ochtend al dat er allerlei creatief spul de klas in werd gebracht en dan word ik altijd een beetje defensief. Ik ben niet van de knutsel en de plak. De opdracht was om een flyer van jezelf te maken. Op deze flyer moesten jouw competenties staan en deze flyer moest jouw weergeven als ervaringsdeskundige.

Ik heb mij niet helemaal aan de opdracht gehouden en dat heb ik met een bewuste reden gedaan. De quote ‘Mijn klacht is mijn KRACHT!’ hoort sowieso bij mij, zo heet ook mijn website, dus dat was snel besloten.

Toen kwam ik in de ‘Happinez’ deze quote tegen van Leonard Cohen en dat is precies zoals ik het zie, niet meer, niet minder. Van mijn coach heb ik geleerd ‘ik ben genoeg’ en daarom wilde ik er ook niet meer aan toevoegen.

De afbeelding rechts bovenin is ook heel passend voor mij, in de ‘benen’ zie ik ik het ‘infinity’ teken en iemand met haar hand op haar hart en ook dat ben ik. Oneindig zorgzaam en altijd vanuit mijn hart.

Dus stiekem was deze creatieve opdracht toch best wel leuk en vind ik zelf dat ik een leuke flyer gemaakt heb. Ik ben buiten mijn comfortzone gegaan door mij niet helemaal aan de opdracht te houden en ik heb mijn perfectionisme laten varen, ik baalde namelijk dat ik geen sjabloon had om de letters te maken en besloot ze zelf te schrijven en dat had ik natuurlijk beter gewild, maar ook dat kon ik toch wel loslaten. Straks ga ik dit nog leuk vinden 🤪🤓😂🙈