Deze week en volgende week is het treinstation van Hoorn heel slecht bereikbaar, omdat er aan de perrons wordt gewerkt. Gisteravond had ik op de NS app gekeken en bleek er gelukkig om 8:00 uur wel een trein naar Amsterdam te gaan.
Deze week is voor mij onstuimig begonnen. Afgelopen maandag kreeg ik te maken met een uiting van verbale agressie jegens mij. Ik ben daar zo vreselijk van overstuur geweest, dat ik op dat moment niet meer kon stoppen met huilen en bibberen, waardoor ik niet verder kon met de groep.
Gelukkig was er een collega die de groep tijdelijk van mij over kon nemen, zodat ik even bij kon komen. Een andere collega kent mij vrij goed en wij kunnen het ook heel goed met elkaar vinden. Zij kent mijn verhaal ook en weet dat ik in mijn leven vaker agressie gekend heb, zowel fysiek als verbaal. Waarvan ongeveer twee jaar geleden voor mij de meest recente ervaring was, waarbij mijn angst dusdanig groot was dat ik twijfelde of ik het überhaupt zou overleven.
Doordat zij hele goede vragen aan mij stelde ging ik reflecteren en kwam ik erachter dat ik veel angst heb voor agressie en boosheid, maar ook dat ik boosheid zelf niet kan uiten. Het niet kunnen uiten van mijn boosheid is al jaren zo en dat is ook in mijn lijf gaan zitten. Dit uit zich in dagelijkse pijn. Eigenlijk als ik heel eerlijk ben weet ik dit al jaren, maar dacht dat het niet meer zo prominent aanwezig zou zijn. Na overleg met mijn collega’s heb ik besloten om contact te zoeken met de manager om mijn verhaal te delen en te onderzoeken wat er mogelijk is. Word vervolgd.
Vandaag was wederom een lange schooldag. Vanmorgen begonnen met Supervisie en daar goed kunnen oefenen met open vragen stellen. Wat ik interessant vind bij mezelf om te realiseren, is dat ik dacht dat ik heel goed was in het stellen van open vragen. Nu ik me er zo bewust van ben tijdens Supervisie, blijkt me dat minder goed af te gaan dan ik dacht, mooi reflectiemomentje en een mooi ontwikkelpunt.
Ik ben me van nog meer ontwikkelpunten bewust geworden vandaag. Tijdens de les Grondhouding Ervaringsdeskundigheid kregen we een stukje theorie uitgelegd over Inhoud en Betrekking. En op dit stuk ben ik me ook bewust geworden dat ik nog een aantal ontwikkelpunten heb.
Een gesprek onderbreken, dat wist ik al dat ik daar ‘moeite’ mee had, maar dat was weggezakt. Verder zou ik mij willen ontwikkelen in het ordenen en samenvatten van gesprekken. Op betrekkingsniveau komen een aantal punten naar voren:
proces benoemen;
meta communicatie;
relatie/contact benoemen;
benoemen van regels;
benoemen van ‘hoe praten wij samen’.
Bovenstaande punten komen soms wel in groepen voor, waarin ik het dan toe kan passen, maar in individuele gesprekken is dit een stuk lastiger. En hoewel ik mij realiseer dat deze punten van belang kunnen zijn, wil ik er ook voor waken om vooral bij mezelf te blijven in een gesprek en het niet gekunsteld wil maken. Ik hoop voor de komende tijd voor mezelf te kunnen onderzoeken hoe ik dit mij eigen kan maken.
Het tweede gedeelte van de les ging heel kort over intersectioneel denken/kruispuntdenken. Tot vorige week had ik hier nog nooit van gehoord en ben ik de theorie gaan lezen. Het was een taai document met niet heel fijn leesbare zinnen en woorden. Omdat ik al wel snel in de gaten had dat dit wel iets is dat ik heel interessant vind, ben ik het stuk nog tweemaal gaan lezen om te snappen waar het over gaat. Dat kostte veel tijd, maar leverde mij ook veel op. Mijn interesse werd nog groter en ik begon het echt te begrijpen, en ook waarom dit binnen ervaringsdeskundigheid zo van belang is.
In de klas werd er weinig aandacht aanbesteed en dat vond ik jammer. Het is ook altijd een onderwerp dat veel oproept en misschien is er daarom voor gekozen om het niet heel ver uit te diepen. Daarna mochten we aan de gang met het ‘spel’ Caleidoscopia. Ik schrijf ‘spel’ tussen aanhalingstekens, omdat ik het geen spel vind, maar dat is mijn persoonlijke mening. Misschien komt het ook dat ik er meer van verwacht had. De kaartjes met onderdelen waarover je in gesprek kon gaan, vond ik niet helemaal aansluiten bij de theorie die ik afgelopen week gelezen heb. In de theorie gaat het over 14 verschillende assen die elkaar kruisen en bij dit spel waren er maar 8 kaarten waar alleen een begrip op stond en verder geen ondersteunende vragen/stellingen die je zouden kunnen helpen om een gesprek over te voeren. Uiteindelijk hebben we wel hele mooie gesprekken gevoerd en elkaar beter leren kennen, maar in mijn optiek kun je er meer uithalen. Wat ik hierbij wel moet vermelden, is dat wij deze kaartjes kregen en ik niet weet of het daadwerkelijke spel uitgebreider is. Voor wat ik vandaag gezien heb, had ik er meer van verwacht.
Tot slot hebben we nog geoefend met de Situatieschets. Wat ik daarbij bij mezelf opmerk is dat ik tijdens deze studie met vele verschillende manieren van werken te maken krijg. En nu schrijf ik manieren van werken, maar we zijn natuurlijk aan het oefenen en daar komt ook bij dat het voor iedereen spannend is om te doen. Ik vraag me wel af of ik mijn manier van werken op de ander wil plakken, dat het daarover gaat als ik dingen lijk te zien of dat ik vooral moet wennen aan de verschillende manieren van werken. Op mijn werk faciliteer ik groepen samen met een collega, maar ben ik nooit observator in individuele gesprekken. Nu ik dit allemaal zo opschrijf denk ik dat het daar ook precies over gaat. De ander hoeft het zeker niet zo te doen als ik. Het is voor mij wennen aan andere manieren van werken en ik hoop dat ik daar juist wat dingen uit kan leren, omdát het anders is dan dat ik het zou doen.
Lieve Daniëlle, wat fijn dat je weer een aantal nieuwe inzichten hebt gekregen die je blik weer verder verruimen.
Succes voor volgende week.