Het begint vorm te krijgen!
Een mooie zin om deze blog mee te beginnen en mijn dag van vandaag mee af te sluiten.
Gister ben ik 50 jaar geworden, en ondanks dat ik het gister niet gevierd heb, was het toch een dag met een gouden randje en emotionele momenten. Daar kwam bij dat ik de hele dag last van m’n maag en darmen had gehad, waardoor ik ‘s avonds uitgeput was. Om 21:15 uur lag ik in mijn bed, omdat ik vandaag weer een nieuwe schooldag had.
Vannacht werd ik wakker met knallende hoofdpijn en had ik pijnstillers nodig om nog een paar uurtjes slaap te kunnen pakken. Vanmorgen werd ik heel misselijk wakker en heb ik geprobeerd om zoveel mogelijk mijn gewone dingen te doen en te eten, om mijn lichaam en geest de structuur te geven die het zo nodig heeft. Ik besloot om een trein eerder te pakken en door te rijden naar station Amsterdam Amstel. Vanuit daar is het ongeveer een kwartier lopen naar de HvA. De frisse lucht én het in beweging zijn helpt enorm om mijzelf te reguleren.
Eenmaal op school was ik lekker op tijd en kon ik even rustig acclimatiseren. Wat ik al direct kon merken dat we elkaar beginnen te leren kennen en dat er een wat gesprekken op gang komen. Daardoor ben ik minder zoekend en voel ik mij minder een vreemde.
Tijdens de eerste les van vanmorgen kregen we de mogelijkheid om te delen hoe het ons vergaan was na afgelopen week. Daarin heb ik aangegeven dat ik nog geen structuur kan vinden. Er is wel een structuur, maar het is nog niet mijn structuur. Dat maakt dat ik me wat wiebelig voel en wat paniek ervaar. Het was steunend om te ervaren dat meerdere studenten dit ervaren en dat het erbij hoort.
Daarna hebben we wederom weer veel uitleg gekregen van hoe het komende leerjaar eruit zal zien. Dit vind ik zelf ingewikkeld. Herhaling is nuttig, maar in mijn optiek kun je ook overdrijven. Tegelijkertijd realiseer ik mij ook dat mijn leerstijl, alles tot in de puntjes uitzoeken, voorbereiden, opschrijven en reflecteren, míj́n leerstijl is en dat dit niet vanzelfsprekend is.
In de pauze schoof ik aan bij een andere student uit mijn klas en raakten wij in een super leuk gesprek. Dit ging onder andere over het beroep ervaringsdeskundige en bepaalde houdingen van mensen ten opzichte van elkaar. Wat ik dan juist zo leuk vind, is de kijk van de ander hiernaar, daar kan ik dan weer van leren of inspiratie van opdoen. Dat geeft energie. Ik kon de middag hierdoor een stuk prettiger starten en ik merk ook dat ik daardoor meer land in deze opleiding.
‘s Middags gingen we in de les ‘Beroepsoriëntatie Ervaringsdeskundigheid’ op het vak in. Een stukje over de geschiedenis van ervaringsdeskundigheid en ervaringen delen over huiswerkopdrachten. Daarna kregen we een leuke opdracht. We moesten groepjes van 3 maken en aan de hand van bepaalde vragen, in verschillende rollen, met elkaar in gesprek gaan. In het eerste gesprek was ik bijvoorbeeld de vrager, in het tweede gesprek was ik de observator en in het derde gesprek was ik de verteller.
Wat ik leuk vond om de 2 andere studenten op deze manier beter te leren kennen. Om te zien hoe anderen hun ‘rol’ op zich nemen en om te ervaren dat ik in mijn rol als observator op mijn handen moest zitten. Nu is dat op mijn handen zitten wel iets wat ik van mijzelf herken en wat ik in de loop der jaren ook geleerd heb. Toch kwam het wel even naar boven en moest ik bewust op mijn handen gaan zitten.
Na een korte pauze gingen we verder over de rollen die de ervaringsdeskundige heeft en in welke rol je jezelf op het ogenblik het meest herkent. Ik twijfelde tussen hoopverlener en krachtverlener. Ik koos voor krachtverlener. Dankzij Howie, maar ook dankzij feedback van collega’s ervaar ik steeds meer dat ik een stukje coaching van nature in mij heb zitten. In gesprek met anderen zie ik eigenlijk altijd wel krachten en kan ik deze ook benoemen. Dit vind ik een mooie eigenschap van mijzelf en daarom was ik daar gaan staan.
Tijdens de laatste les van vanmiddag, met de bijzondere naam LAB. Zijn we dieper op de toetsen ingegaan. Voor het eind van dit blok moet je 3 toetsen maken en dit middels een kleine portfolio (aan een hele reeks van eisen 🤪) inleveren. Zoals ik al eerder schreef, ben ik van de uitzoek en de voorbereiding, zo ook met deze toetsen. Afgelopen weekend heb ik het allemaal eens goed bekeken en kwam er per direct error in mijn hoofd: “wat willen ze nou precies van mij?”
Dit was exact wat de docent, die dit vak geeft, ook ervoer tijdens zijn eigen opleidingsperiode van deze studie. Ik vind het echt een enorme meerwaarde dat hij zelf deze opleiding gedaan heeft en dat hij nu docent is. Hij snapt waar wij doorheen gaan, kan hierbij aansluiten en deelt zijn eigen ervaring. En dat is natuurlijk precies de kracht van ervaringsdeskundigheid. Dat dit dan op deze manier zo samenvalt, daar word ik dan weer heel blij van. Dan klopt het in mijn hoofd.
Overigens heeft hij stap voor stap alle toetsen uitgelegd en was er alle ruimte om vragen te stellen, dat was heel helpend. Daarna heeft hij nog uitgelegd hoe de toetsen beoordeeld worden en waar je op moet letten. Ook heel fijn, wat zo kun je je eigen werk beoordelen, voordat je het indient. Dit heb ik met mijn Nederlandse schrijfexamen ook gedaan, wat resulteerde in een 9 😜. Nu krijgen we gelukkig geen cijfers voor onze toetsen, maar woordbeoordelingen. Daar ben ik blij om, omdat die 9 natuurlijk een bizar goed cijfer was en de lat niet altijd zo hoog ligt/hoeft te liggen.
Heb ik mijzelf nu onnodig druk gemaakt, door alles afgelopen weekend al te bekijken? Nee, ik vind van niet, want datgene wat ik vandaag zag was nu geen abracadabra en ik kreeg juist bevestiging in datgene wat ik wilde gaan doen.
Een fijne afsluiting van vandaag, waarbij ik met goede moed mijn toetsen ga maken ♥️
Wat een fijne afsluiting van de dag.