Zojuist de eerste echte schooldag van de AD-EZW afgerond. Ik ga in mijn blogs de afkorting ‘AD-EZW’ vaak gebruiken, dit staat voor ‘Associate Degree Ervaringsdeskundigheid in Zorg & Welzijn’. Aangezien dit een enorme mond vol is, zal ik vanaf nu die afkorting gaan gebruiken.
De lesdag begon vanmorgen om 10:20 uur. Dat vond ik best wel relaxt, omdat ik sinds mijn herstel een vroege vogel ben. Dit betekende overigens niet dat ik uit kon slapen, want ik moest evengoed Famke eerst wegbrengen vanmorgen en om 9:10 uur de trein hebben. Vandaag heb ik ervaren dat 10:20 uur helemaal niet zo laat was om te starten, omdat de lesdag tot 17:00 uur duurde en ik kan je vertellen, ik ben behoorlijk gaar.
Het is natuurlijk de eerste echte dag, dus het was vooral veel zenden door de docenten, voorstellen in verschillende lessen op verschillende manieren en daardoor veel luisteren. Dat kost veel energie en ik merkte bij mezelf dat ik rond 14:00 uur al niet veel informatie meer opnam.
De ochtend begon vanmorgen met de SLB (Studieloopbaan) les. Ik zit in een klas met totaal 27 studenten en zo is er nog een klas met ongeveer 27 studenten. Er zijn 5 SLB groepen gemaakt met elk groepje zijn eigen studieloopbaanbegeleider. In de SLB groepen zijn de 2 klassen gemengd, dus daar kom je weer andere mensen tegen dan in de lessen die je met je eigen klas hebt.
Het SLB groepje waar ik in zit bestaat uit 11 studenten en een Studieloopbaanbegeleider. In dit kleine groepje zullen wij het hele jaar intensief samenwerken en onder andere naar elkaars herstelverhaal gaan luisteren. Het is dus een intiemere setting. Vanmorgen werd met name de praktische informatie uitgelegd. Wat SLB inhoudt, hoe het werkt met praktijkbegeleiding, dat er een studentendecaan is, dat je deel kunt nemen aan de onderwijscommissie en wat de HvA allemaal te bieden heeft aan begeleiding.
Daarna kreeg elke student ongeveer 5 minuten de tijd om zichzelf voor te stellen aan de hand van een voorwerp wat je meegenomen had. Ik had gekozen voor het uiltje wat ik van mijn zus kreeg, toen ik afstudeerde bij Howie the Harp. Iedereen weet dat de uil voor wijsheid staat en omdat mijn verleden ligt in een gevoel van waardeloosheid en dat ik het gevoel had niks te kunnen, is de uil mijn krachtsymbool geworden. Het helpt mij herinneren dat ik genoeg ben en wijsheid bezit.
Na de SLB-les hadden we pauze en om 12:50 uur begonnen we met de eerste vakles namelijk Beroepsoriëntatie Ervaringsdeskundigheid. Deze les was met de gehele klas. Wederom moesten wij ons voorstellen, ditmaal aan de hand van een steentje wat we uit mochten kiezen. Ik koos voor een steentje met veel lijntjes en een donkere achterkant. De donkere achterkant stond voor de donkerste periode in mijn leven, maar ook voor de periode waardoor ik nu sta waar ik nu sta, dus ook een dankbare periode (al zag ik dat toen natuurlijk niet). De lijntjes op de steen stonden voor de verschillende ervaringen die ik meegemaakt hebt, de psychische variaties die ik heb, maar ook voor mijn weg naar het vak Ervaringsdeskundige. Leuke manier van voorstellen, want je moet direct schakelen, je leert metaforisch te denken, elke steen is uniek net zoals elk mens en het verhaal moest ook vooral kort zijn 😂
Daarna hadden we een pauze van een halfuurtje, waarin we in groepjes van 3 in gesprek moesten gaan over de onderstaande begrippen en dit kwam bij ons op:
Ervaringskennis -> eigen- en collectieve ervaringskennis, ervaringskennis van ontwrichting, van herstel, van terugval, van vooruitval en van behandeling/therapie;
Ervaringsdeskundigheid -> gericht in kunnen zetten van ervaringskennis, bruggenbouwer met tweerichtingsverkeer, de-stigmatiserend kunnen werken, professionele nabijheid bieden en ‘er zijn’;
Ervaringsdeskundigen -> zorgverleners die geleerd hebben om ervaringskennis gericht in te zetten, hoopverleners dus! en mensen die kunnen inspireren dat herstel op welke manier dan ook mogelijk is - op verschillende vlakken.
Het leuke om dit samen te doen is de verschillende manieren van definiëring van deze begrippen. Nadat we dit in groepjes van 3 gedaan hadden, moesten we in een kring gaan staan en naar voren stappen als je iets nieuws had gehoord, inzicht had gekregen of iets anders wat je erover wilde delen. Iemand uit ons groepje stapte naar voren, omdat hij de term ‘vooruitval’ niet eerder gehoord had en dit een mooie manier van kijken vond, in plaats van te spreken over de welbekende en negatievere term ‘terugval’.
Vooruitval is overigens een term die wij veel op de Herstelacademie hanteren. Omdat je namelijk wel valt, maar nooit zo diep als dat je dit eerder gedaan hebt. Je hebt je eerder ongedane ervaring met herstel namelijk altijd bij je. Dus je valt wel, maar je gaat wel weer vooruit. Dus het was leuk om dit de klas mee te kunnen geven.
De laatste les ‘Studievaardigheden’ begon om 15:20 uur. Ook hier begonnen we met voorstellen, maar deze keer nog korter dan de vorige keer. Je moest je naam noemen en je verwachtingen die je in het eerste jaar van de opleiding hebt. Voor mij is dat:
Zelfontwikkeling;
Collectieve ervaringskennis opdoen;
Senang worden in deze groep mensen.
Vorige week schreef ik dat ik met veel spanning aan de start begonnen was. Vandaag was dat de hele dag voelbaar in mijn lijf. Ik heb de hele dag knallende hoofdpijn gehad en een continue spanning in mijn nek en schouders, ook merkte ik dat ik bijna de gehele dag trilde over mijn hele lijf. Er gebeurt veel van binnen, dat is duidelijk.
Daarna ging het over motivatie, wat jouw kracht is in studeren en wat een aandachtspunt is. Dit moesten we wederom in groepjes van 3 bespreken en ik deed dit met 2 dames naast mij.
Mijn motivatie om deze opleiding te doen is:
Zelfontwikkeling;
Beleidsmatige-/professionele ontwikkeling.
Mijn krachten in studeren zijn:
Ik ben pro-actief;
Ik kan goed structuur aanbrengen;
Ik ben leergierig.
Mijn aandachtspunten zijn:
Ik kan doorslaan in mijn pro-actief zijn;
Hierdoor kan ik in een hyperfocus komen en mezelf voorbijlopen;
Mijn onzekerheid kan mij in de weg gaan zitten, waardoor ik (nog meer) perfectionistisch word.
Nadat we dit met elkaar besproken hadden werd er gevraagd of iemand uit kon leggen wat het verschil is tussen intrinsieke en excentrieke motivatie. Daar kon ik wel wat over vertellen en ik durfde ook het voortouw daarin te nemen. Ik kreeg complimenten op mijn uitleg en de docent legde uit dat intrinsieke motivatie enorm steunend is om je motivatie te behouden. Maar dat excentrieke motivatie ook zeker niet onderschat moet worden.
Mijn motivatie is als eerste intrinsiek, mijn zelfontwikkeling gaat echt over mij. De beleidsmatige-/professionele ontwikkeling is zowel intrinsiek als excentriek. Intrinsiek omdat ik zelf cliënt ben geweest bij de GGZ en ik vanuit dat perspectief nog vele mogelijkheden/verbeteringen zie, maar ook excentriek, omdat ik in mijn werk tegen bepaalde dingen aanloop, waar ik ook verbeter mogelijkheden in zie.
Het daadwerkelijk bezig zijn met het vak, mijzelf daarin verder ontwikkelen, dat geeft energie. Vermoeid en met een vol hoofd liep ik, even na 17:00 uur, naar de Metro om vervolgens de trein te kunnen halen, omdat deze vertraging had. Dit maakte dat vandaag rond 18:30 uur thuis was, na toch een hele lange dag. Puf om te koken had ik niet meer en vanaf volgende week zorg ik dat ik een maaltijd klaar heb staan. Voor vandaag heb ik mezelf beloond door een pizza te bestellen. Tijdens het wachten op de pizza had ik mooi de gelegenheid om deze blog te schrijven. Tot volgende week!
Ik kan mij voorstellen dat je hoofd helemaal vol zat met informatie. Als ik dit zo lees hebben jullie heel veel gepraat over allerlei onderwerpen en datnismtoch weer heel anders dan een dag op de Herstelacademie. Zoveel indrukken die je moet verwerken, allemaal nieuwe gezichten en je moet je draai even zien te vinden.
Dat zal elke week beter gaan.
Heel interessant waar jullie zoal over praten.
Succes voor volgende week. Dikke knuffel.