Ik probeer van mijn suikerverslaving af te komen. Afgelopen dinsdag stond ik (na mijn vreetweekend) voor de spiegel in mijn sportkleding en ik moest vreselijk huilen, wat heb ik mezelf aan gedaan, wat zie ik eruit en wat voor mij de grootste druppel was; ik durf zo eigenlijk de deur niet uit in m’n sportkleding…. Dit gevoel, mijzelf niet vertonen op de sportschool heb ik nog niet eerder gehad. En ik kan je vertellen het voelt verrot, heel erg verrot. Ik wil heel graag de knop omzetten en ga daar m’n uiterste best voor doen. Mijn triggers om te vreten zijn alleen zijn, eenzaamheid. En aangezien ik grotendeels van de tijd alleen ben en ik nog niet content ben met mijzelf is die trigger constant aanwezig. Zolang ik bezig ben gaat het, dan heb ik afleiding, maar zodra ik ga zitten, dan begint het.
Ik heb nu vanaf woensdag niet meer gesnoept en gezond gegeten, een enorme mijlpaal. Maar iedere avond, ook nu, word ik getriggerd. Ik krijg hartkloppingen, ik word kortademig en ik hallucineer af en toe. Schrik van beelden om mij heen, die er dan vervolgens niet zijn. Dit zijn afkickverschijnselen. Dat weet ik, want 2 jaar geleden heb ik in hetzelfde schuitje gezeten. Dit duurt ongeveer een week en dan wordt het beter. Doorzetten dus…
#bipolair, #blog, #blogger, #borderline, #borderlinepersonality, #borderlinepersonalitydisorder, #boulimia, #bpd, #bps, #ggznhn, #invisibleillness, #letsendthestigma, #mentalhealth, #mentalhealthblogger, #mentalhealthmatters, #mentalillness, #personalitydisorder, #persoonlijkheidsstoornis, #psychiatrie, #selfawareness, #selfawarenessjourney
Commentaires